a. Contr. of شكار, q. v.

vulg. şükür, s. (pl. شكور) A feeling or expression of gratitude; thanks giving; gratitude.

i. fa. [ar. سكر sükker’den şiirde vezn için kâf müşedded dahi okunur.] Bilâd-ı hârrede mahsus yetiştirilen kamış veya pancar vesâire usâresinden istihsâl olunan tatlı madde ki ekseriya beyaz toz veya parça ve kile hâlinde olur, ve yemek vesâireye tat vermek için kullanılır: Mısır, Venedik, nebât şekeri; ham şeker. — tatlıdan ve lezzetten kinâye olur: ne şekerdir! Şeker gibi!

s. 1. Sugar. 2. Sugar-plums, comfits. 3. Kisses from a beautiful mouth. 4. A slight doze. 5. Sweet, soothing, kind words.

iz. ar. 1. Görülen iyiliğe mukâbil izhâr-ı hoşnûdî ve ibrâz-ı minnetdârî, hamd, sipâs: Allâh’a şükr etmek; Cenâb-ı Hakk’a şükürler olsun; insan mâ-fevkına bakmayıp mâdûnuna bakarak sabah akşam şükr etmelidir. ≡ hh. Şükür! = şükr olsun! Elhamdülillâh.

ل övmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; teşekkür etmek, (لِ, için لِ, عَلَى) müteşekkir olmak, şükretmek.

(a. i.) : görülen iyiliğe karşı gös-terüen memnunluk, minnettarlık (bkz. : teşekkür).

(f. i.) : şeker (nazımda : “şekker” şekli de kullanılır). Şîr ü şekker (sütle şeker) senli benli halde olan; uygun, (bkz. : munis, muvafık).

Teşekkür, şükran borcu, şükür. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; hamt, minnet, şükran, minnettarlık.

اَلسَّكَرُ [es-seker] (fethateynle) Masdardır ki zikr olundu. Ve ism olur ki şarâbâ ıtlâk olunur; yukâlu: شَرِبَ سَكَرًا أَيْ خَمْرًا Ve hâssaten hurmâdan ve كَشُوثٌ [keşûs] ya’nî bâg sarmaşığı dedikleri nebâttan ittihâz eyledikleri nebîze ıtlâk olunur. Ve mutlakan müskir olan şey’e ıtlâk olunur. Ve muharrem olan semereye denir. Şârih der ki murâd muharrem olan hâsıl-ı semerâttır ki rızk-ı hasen mukâbilidir ve o helâl olan hâsıl-ı semerâttır. İntehâ. Ve سَكَرٌ [seker] Sirkeye ıtlâk olunur, خَلٌّ [hall] ma’nâsına. Ve ta’âma ıtlâk olunur. Ve masdar olur, dolmak ma’nâsına ki mecâzdır; yukâlu: سَكِرَ الْحَوْضُ سَكَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا امْتَلَأَ Ve darılmak ve hışm ve kîn eylemek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: سَكِرَ عَلَيْهِ إِذَا غَضِبَ وَغَاظَ