s. (pl. سیور اسیار،) A thong, a strap.

s. 1. Garlic, allium sativum. 2. A weight in use in Persia and eastwards, of six or seven ounces. 3. The river Jaxartes in Transoxiana.

سَيَرٌ [Seyer] (جَبَلٌ [cebel] vezninde) Bedr ile Medîne beyninde bir mevzi’ ismidir ki Sultânu’l-enbiyâ’ ‘aleyhi efdalu’t-tahâyâ hazretleri ganâyim-i Bedr’i orada tevzî’ ve taksîm eylediler.

s. 1. A moving in a course, going along, progress; motion. 2. A rate of progression, of motion. 3. A space moved through. 4. A going about for air and recreation. 5. A spectacle, a show; something to be seen. 6. (mystics) Spiritual progress. 7. A looking on, seeing any spectacle or action. 8. A behaving. 9. A being or becoming spread abroad, common.

اَلسَّيْرُ [es-seyr] (غَيْرٌ [gayr] vezninde) Masdardır ki zikr olundu. Ve سَيْرٌ [seyr] Deriden ince ince dilinip dilim olan uzunca kayışa denir ki sırım ta’bîr olunur, kazınmışına tirşe ta’bîr olunur ki tırâşe muharrefidir, cem’i سُيُورٌ [suyûr]dur; muhaddisînden huseyn b. Muhammed ve 'Abdulmelik b. Ahmed es-Suyûriyyân ona mensûblardır.

sıf. fa. Tok, doymuş, şeb‘ân.

iz. ar. 1. Yürüme, yürüyüş, gitme, hareket: seyr-i serî‘, seyr-i batîʼ. 2. Yolculuk, azîmet, sefer: bilâd-ı baîdeye seyr u sefer, seyr u seyâhat etti. 3. Gezme, gezinme, teferrüc: seyre gitmek, seyr etmek, seyir yeri. 4. Eğlenmek için bakma, temâşâ: bahçeyi, çarşıyı, hayvanâtı, yeni gelen eşyâyı seyr etmek. 5. Uzaktan bakıp karışmama: ben seyr ediyordum. 6. [masdariyyet manasını mutazammın olmaksızın] görülecek ve gezilecek şey, görülmeğe şâyân alay veya eğlence, filân yerde seyr var imiş.

(a. i.) : 1) yürüme, yürüyüş; gitme, hareket. 2) yolculuk. 3) gezme, gezinme. (bkz. : teferrüc). 4) eğlenmek üzere bakma, (bkz. : temâşâ). 5) uzaktan bakıp karışmama. 6) gezilecek, görülecek şey.

is. cm. ar. fd: sîret. Bkz. سيرت sîret. ≡ fd. gibi. Fahr-i Kâinât (s.a.v.) Efendimizin mübârek terceme-i hâli ve bundan bahs eden kitap ve ilim: Siyer-i Halebî = Halebî’nin yazdığı siyer-i Nebî kitabı; Kütüb-i Siyer; târih ve siyerde yed-i tûlâ ashâbındandır.

اَلصِّيرُ [es-sîr] (sâd’ın kesriyle) Şol suya denir ki dâ’imâ nâs ona varıp hâzır olurlar. Ve bir işin ‘âkibet ve ser-encâmına denir; bunda sâd’ın fethiyle de lügattir. Ve bir şey’in bir ucuna ve bir nâhiyesine ıtlâk olunur; tekûlu: أَنَا عَلَى صِيرٍ مِنْ أَمْرِ كَذَا أَيْ عَلَى نَاحِيَةٍ مِنْهُ Ve kapı yarığına denir; yukâlu: نَظَرَ مِنْ صِيرِ الْبَابِ أَيْ مِنْ شِقِّهِ Ve balık salamurasına denir; tekûlu: أَكَلْتُ صِيرًا أَيْ صَحْنَاةً Ve ‘inde’l-ba’z salamuraya şebîh bir nesne ismidir. Ve salamura yapılacak tuzlanmış hurde balıklara denir. Ve Yehûd tâ’ifesinin hahamlarına denir, أُسْقُفُّ الْيَهُودِ [uskuffu’l-Yehûd] ma’nâsına. Ve صِيرٌ [Sîr] tayyi’ bilâdında cebel-i Ece’ 'indinde bir dağın adıdır ki Sîrâf ile ‘Umân beynindedir. Ve Necd ülkesinde bir mevzi’ adıdır.