s. (pl. اسواق) 1. A market-place. 2. A street or row of shops in a town. 3. A market-town. 4. A fair or market of tents, stalls, etc.

s. pl. of ساق, q. v.

اَلسَّوَقُ [es-sevak] (fethateynle) أَسْوَقُ [esvak] ma’nâsından ismdir, baldırın uzunluğuna yâhûd güzelliğine denir.

vn. & s. 1. A driving, urging, sending. 2. An inciting.

اَلشَّوْكُ [eş-şevk] (şîn’in fethiyle) Dikene denir, hâr ma’nâsına; müfredi شَوْكَةٌ [şevket]tir. Ve شَوْكٌ [şevk] Masdar olur, gövdeye diken batmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَاكَتْهُ الشَّوْكَةُ تَشُوكُهُ شَوْكًا إِذَا دَخَلَتْ فِي جِسْمِهِVe bu ma’nâda müte’addî olur, birinin gövdesine diken batırmak ma’nâsına; tekûlu: شُكْتُهُ الشَّوْكَ أَشُوكُهُ شَوْكًا إِذَا أَدْخَلْتَهَا فِي جِسْمِهِ Ve شَوْكُ السِّلَاحِ [şevku’s-silâh] hadîdü’s-silâh adama ıtlâk olunur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir adamın şevket ve hiddeti nümâyân olmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَاكَ الرَّجُلُ يَشَاكُ شَوْكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ظَهَرَتْ شَوْكَتُهُ وَحِدَّتُهُ

iz. ar. cm: esvâk. Çarşı, bazar; سوق سلطانى sûk-ı sultânî = mezâd mahalli.

(a. i. sâk’ın c.) : (bkz. : sîkan).

(a. i.) : 1) önüne katıp sürme, ileri sürme. 2) (sebebolup) bir netîceye bağlama. '3) yollama, gönderme, (bkz. : irsal).

(a. i. c. : esvâk) : çarşı, pazar, alım satım yeri

اَلشُّوقُ [eş-şûk] (şîn’in zammıyla) شَائِقٌ [şâ’ik] lafzının cem’idir, mahbûbuna kemâl-i ârzûsu olan ‘uşşâkâ ıtlâk olunur; yukâlu: هُمْ شُوقٌ أَيْ عُشَّاقٌ Pes شَائِقٌ [şâ’ik] niseb üzere olur, لاَبِنٌ [lâbin] gibi. Ve أَشْوَقُ [eşvak] lafzından dahi cem’ olur, ke-mâ se-yuzkeru.