iz. ar. Merdiven, basamak, bir yere su‘ûd etmek için vâsıta olan şey: süllem-i terakkî.

اَلسِّلْمُ [es-silm] (sîn’in kesriyle ve fethiyle) Barışmaya denir, صُلْحٌ [sulh] ma’nâsınadır, müzekker ve mü’ennes olur; yukâlu: خُذُوا بِالسِّلْمِ أَيْ بِالصُّلْحِ Şârihin beyânı üzere te’nîsi nakîzi olan حَرْبٌ [harb] lafzına haml iledir. Ve سِلْمٌ [silm] Musâlaha eden kimseye de ıtlâk olunur, niteki حَرْبٌ [harb] muhârebe eden kimseye de ıtlâk olunur; tekûlu: أَنَا سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَنِي وَحَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَنِي أَيْ مُصَالِحٌ وَمُحَارِبٌ Ve سِلْمٌ [silm] سَلَامٌ [selâm] ma’nâsınadır ki inkıyâd ve itâ’at eylemektir. Ve إِسْلَامٌ [islâm] ma’nâsınadır ki müslim olmaktır. Kâle’ş-şârih ve bihi kuri’e kavluhu ta’âlâ: ﴿أُدْخُلُوا فِي السِّلْمِ كَافَّةً﴾ وَفُسِّرَ بِالْإِسْلَامِ

(a. i. c. : selâlim) : 1) merdiven, (bkz. : mi’râc1, mirkat) : 2) hek. kulağın içindeki merdiven şeklinde olan boşluk.

ft. ar. [tef‘îl bâbından mâzî müfred müzekker gâib olub bazı duâ tabîrlerinde bulunur:] selam etsin, selâmet versin: sallallâhü aleyhi ve sellem.

iz. ar. [sin’in fethi ve kesri câiz olub lâm’ın fethi ise galattır] barış, sulh, âsâyiş: muhâfaza-i sulh u silm için.

(a. i.) : barış, barışıklık, (bkz : âsâyiş, sulh).

(a. f. i.) : “selâmete erdirsin!” manâsıyla dualarda geçer.

(a. i.) : peşin para ile veresiye mal alma.

(a. i.) : (bkz. : silm).

iz. ar. Müʼecceli mu‘accele satma yani peşin para ile veresiye mal alma.