(a. i. c. : seleât) : hek. hıyarcıklar; urlar.

اَلسِّلْعُ [es-sil’] (sîn’in kesriyle) Misl ve nazîr ma’nâsınadır; yukâlu: مَا لَهُ سِلْعٌ أَيْ مِثْلٌ Ve dağda olan çatlağa ve şikâfa denir; bunda fethle de lügattır; cem’i أَسْلاَعٌ [eslâ’] ve سُلُوعٌ [sulû’]dur. Ve سِلْعٌ [Sil’] Dört mevzi’ ismidir; üçü bilâd-ı Bâhile’de ve biri bilâd-ı Benî Esed’dedir. Ve سِلْعٌ [sil’] Yaşdaşa denir; yukâlu: غُلاَمَانِ سِلْعَانِ أَيْ تِرْبَانِ Cem’i أَسْلاَعٌ [eslâ’]dır. Ve أَسْلاَعُ الْفَرَسِ [eslâ’u’l-feres] Şol atlara denir ki at kısmı semirip tavlandıkta butları içre 'ırku’n-nesâ dedikleri damar üzere zâhir olur ve uylukları birbirinden ayrılmakla o damarlar âşikâreye çıkar.

s. (pl. اسلاع سلوع،) 1. A cleft, fissure, chasm. 2. A crack in the skin of the hands or feet. 3. A peer, mate, equal.

vn. & s. A being cracked, fissured.

s. pl. of سلعە, q. v.

اَلسَّلْعُ [es-sel’] (sîn’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Baş parmak; yukâlu: سَلَعْتُ رَأْسَهُ أَسْلَعُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا شَقَقْتَهُ Ve سَلْعٌ [sel’] Ayakta olan yarığa dahi derler.

اَلسَّلَعُ [es-sela’] (fethateynle) Ayak yarılmak; yukâlu: سَلِعَتْ قَدَمُهُ تَسْلَعُ سَلَعًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ [Ve dahi] زَلِعَتْ ma’nâsına ki زَلِعَتْ ayak yarıldı demektir. Ve سَلَعٌ [sela’] Bir acı ağacın dahi ismidir.