اَلسَّفِيهُ [es-sefîh] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Vasftır, sebük-magz ve hafîfü’l-‘akl adama denir. Ve câhil ve nâdâna ıtlâk olunur; cem’i سُفَهَاءُ [sufehâ’] gelir ve سِفَاهٌ [sifâh] gelir sîn’in kesriyle. Mü’ennesi سَفِيهَةٌ [sefîhet]tir; cem’i سَفِيهَاتٌ [sefîhât] ve سَفَائِهُ [sefâ’ih] gelir ve سُفَّهٌ [suffeh] gelir, رُكَّعٌ [rukka’] vezninde ve سِفَاهٌ [sifâh] gelir sîn’in kesriyle. Ve سَفِيهٌ [sefîh] İyice nesc olunmamış gevşek beze vasf olur; yukâlu: ثَوْبٌ سَفِيهٌ أَيْ لَهْلَهٌ سَخِيفٌ ve yukâlu: زِمَامٌ سَفِيهٌ أَيْ مُضْطَرِبٌ ve yukâlu: نَاقَةٌ سَفِيهُ الزِّمَامِ أَيْ مُضْطَرِبَتُهُ