اَلسَّفَرَةُ [es-seferet] (بَرَرَةٌ [bereret] vezninde) سَافِرٌ [sâfir]in cem’idir ki كَاتِبٌ [kâtib] ma’nâsınadır. Pes سَفَرَةٌ [seferet] كَتَبَةٌ [ketebet] demektir. Şârih der ki سَفْرٌ [sefr] حَفْرٌ [hafr] vezninde yazı yazmak ma’nâsına da müsta’meldir, isfâr-ı 'ulûm ve tebyîn-i merâm eylediği için; yukâlu: سَفَرَ الْكِتَابَ إِذَا كَتَبَهُ Ve سَفَرَةٌ [seferet] A’mâl-i 'ibâdı zabt ve ketb ve ihsâ eylemeğe mü’ekkel olan melâ’ikeye ıtlâk olunur. Mü’ellif bununla işbu: ﴿بِأَيْدِي سَفَرَةٍ كِرَامٍ بَرَرَةٍ﴾ âyet-i kerimesine işâret eylemiştir.

اَلصُّفْرَةُ [es-sufret] (sâd’ın zammı ve fâ’nın sükûnuyla) Ma’rûftur, ya’nî elvândan sarılık levnine denir. Ve siyâha denmekle azdâddan olur. Ve صُفْرَةُ [Sufret] Yemâme’de bir mevzi’ adıdır. Ve صُفْرَةُ [sufret] Ma’rife olarak keçi kısmının 'alemidir ki 'alem-i cins olur, أُسَامَةُ [usâmet] gibi.

اَلسَّفَرَةُ [es-seferet] (fethateynle) Yazıcılar, كَتَبَةٌ [ketebet] gibi veznen ve ma’nen. Ahfeş eyitti: سَفَرَةٌ [seferet] سَافِرٌ [sâfir]in cem’idir, كَاتِبٌ [kâtib]le كَتَبَةٌ [ketebet] gibi ve كَافِرٌ [kâfir]le كَفَرَةٌ [keferet] gibi.

اَلسُّفْرَةُ [es-sufret] (sîn’in zammıyla) Şol ta’âmdır ki müsâfir için ittihâz olunur. Ve sofraya سُفْرَةٌ [sufret] dedikleri bu ma’nâdan me’hûzdur.