اَلسَّفَهُ [es-sefeh] (fethateynle) ve اَلسَّفَاهُ [es-sefâh] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلسَّفَاهَةُ [es-sefâhet] (سَحَابَةٌ [sehâbet] vezninde) 'Akl ve idrâk hafîf olmak; 'alâ-kavlin nakîzidir ki 'akl ve idrâktan bî-behre olmaktan 'ibârettir yâhûd cehl ve nâdânî ma’nâsınadır; yukâlu: فِيهِ سَفَهٌ وَسَفَاهٌ وَسَفَاهَةٌ أَيْ خِفَّةُ الْحِلْمِ أَوْ نَقِيضُهُ أَوِ الْجَهْلُ Ve bunlar masdar olurlar, sefîh olmak ma’nâsına; yukâlu: سَفِهَ الرَّجُلُ سَفْهًا وَسَفَاهًا وَسَفَاهَةً مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ فَهُوَ سَفِيهٌ Ve yukâlu: سَفِهَ نَفْسَهُ وَرَأْيَهُ مُثَلَّثَةً يَعْنِي مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالْأَوَّلِ وَالْخَامِسِ إِذَا حَمَلَهُ عَلَى السَّفَهِ أَوْ نَسَبَهُ إِلَى السَّفَهِ أَوْ أَهْلَكَهُ Ya’nî filân filânı sefâhete uğrattı yâhûd sefâhete nisbet eyledi.