(pl. اسراب سروب،) 1. A. herd or flock. 2. A road. 3. A heart, mind. 4. A man’s household.

s. Lead; pewter; tin.

Akmak, sızmak.

اَلشِّرْبُ [eş-şirb] (şîn’in kesriyle) Suya ıtlâk olunur. Ve sudan 'â’id olan hisse ve nasîbe denir; yukâlu: لَهُ شِرْبٌ مِنَ الْمَاءِ أَيْ حَظٌّ مِنْهُ Ve suya vürûd edecek mevzi’e denir, su başı ve suvat gibi; yukâlu: هَذَا شِرْبُ الْقَوْمِ أَيْ مَوْرِدُهُمْ Ve su içecek vakte denir.

Akan.

الى toplu halde göndermek, sızmak, süzülmek, sızıp içeri geçmek, nüfuz etmek, düşman hatlarına gizlice girmek, gizlice geçirmek, akıtmak, isale etmek.

Sürü, filo, gönül, akıl. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; küme, güruh, kalabalık, yığın, cemaat, grup, topluluk.

(f. i.) : kurşun; kalay; kurşun ve kalay karışımı.

İn, kovuk, dehliz, tünel. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; yer altı geçidi, akma, sızma.

اَلسَّرَبُ [es-sereb] (fethateynle) Vahşî cânver inine denir. Ve zîr-i zemînde kazılmış lağım ve izbe makûlesi yere denir. Ve hâne ve bâgçe içlerine su akacak künge denir. Ve şol cedîd kırba üzere dökülen suya denir ki kayışı ve sırımı ıslanıp dikiş yerleri müntefih olmakla derslerinden su neşf eylememek için dökerler. Ve akan suya denir. Esâs’ın beyânına göre kırbanın derzlerinden akan suya mahsûstur; yukâlu: سَالَ سَرَبُ الْقِرْبَةِ وَهُوَ الْمَاءُ الَّذِي يَقْطُرُ مِنْ خُرَزِهَا Ve Mahmûd b. ‘Abdullâh b. Ahmed el-Isbahânî ez-Zâhid el-Vâ’iz ve merkûmun kız karındaşı dav’ bint 'Abdullâh ve Mubeşşir b. Sa’d b. Mahmûd es-Serebiyyûn muhaddislerdir. Ve سَرَبٌ [sereb] Masdar olur, kırba ve matara makûlesinin derzlerinden su sızıp akmak ma’nâsına; yukâlu: سَرِبَتِ الْمَزَادَةُ سَرَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا سَالَتْ