ل emrine vermek, yarayacak hale getirmek, (çin) لِ kullanmak, istifade etmek, kullanmak, işletmek, emrine amade kılmak, yararlanım hakkı vermek, zorunlu iş yapmaya mecbur etmek, birini işletmek, emrine/hizmetine vermek, boyun eğdirmek, alay etmek.

من,ب küçümsemek, مِنْ، بِ alay etmek, من,ب istihza etmek, مِنْ، بِ eğlenmek, من,ب alay etmek, مِنْ، بِ gülmek, من,ب eğlenmek, من,ب hakir görmek, من,ب taklidini yapmak, من,ب alay için taklit etmek, من,ب hakaretle dudak bükmek.

سُخَّرٌ [suhhar] (سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Bukûl envâ’ından bir nebât ismidir ki horâsân’da olur. Şârih سَيْكَرَانٌ [seykerân] ile beyân eylemiştir ki ban tohumunun nebâtıdır, “ب،ن،ج” mâddesinde zikr olundu.

vn. & s. 1. A mocking, jeering, scoffing; ridicule. 2. (sahr) A ship’s having a fair wind.

اَلسَّخَرُ [es-sehar] (fethateynle) ve اَلْمَسْخَرُ [el-meshar] (mîm’in ve hâ’nın fethiyle) ve اَلسُّخْرَةُ [es-suhret] (sîn’in zammı ve hâ’nın sükûnuyla) ve اَلسُّخُرُ [es-suhur] (zammeteynle) Cümlesi bir ma’nâyadır, masharaya almak demek olur; yukâlu: سَخِرْتُ مِنْهُ أَسْخَرُ سَخَرًا إِلَى آخِرِهِ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve Ebû Zeyd سَخِرْتُ بِهِ rivâyet etti. Ve bu ekbahu’l-lugateyndir. Ve Ahfeş eyitti: سَخِرْتُ مِنْهُ وَسَخِرْتُ بِهِ وَضَحِكْتُ مِنْهُ وَضَحِكْتُ بِهِ وَهَزِئْتُ مِنْهُ derler.

سخر

{سِخريا}: هزوا. و {سُخريا}: من السخرة وهو أن يضطهد ويعمل عملا بلا أجر. {سخر}: ذلل. {يستسخرون}: يستهزءون.