s. 1. The time a little before daybreak. 2. The meal eaten before dawn by one who intends to fast. 3. P. Breakfast or lunch. 4. Early morning about sunrise.

vulg. sihir, s. 1. Magic, sorcery, witchcraft. 2. A charm, a spell, an incantation. 3. Fascination. 4. Natural magic, sleight of hand, skill or science. 5. The charm of eloquence.

اَلسَّخْرُ [es-sahr] (sîn’in fethi ve hâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) ve اَلسَّخَرُ [es-sehar] (fethateynle) ve اَلسُّخْرَةُ [es-suhret] (sîn’in zammıyla) ve اَلْمَسْخَرُ [el-meshar] (mîm’in ve hâ’nın fethiyle) ve اَلسُّخْرُ [es-suhr] (sîn’in zammıyla) ve اَلسُّخُرُ [es-suhur] (zammeteynle) Bir adamı istihzâ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: سَخِرَ مِنْهُ وَسَخِرَ بِهِ سَخْرًا وَسَخَرًا وَسُخْرَةً وَمَسْخَرًا وَسُخْرًا وَسُخُرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا هَزِئَ ve kavluhu ta’âlâ: ﴿إِنْ تَسْخَرُوا مِنَّا فَإِنَّا نَسْخَرُ مِنْكُمْ كَمَا تَسْخَرُونَ﴾ أَيْ تَسْتَجْهِلُونَا يَعْنِي تَحْمِلُونَا عَلَى الْجَهْلِ عَلَى سَبِيلِ الْهُزْؤِ فَإِنَّا نَسْتَجْهِلُكُمْ كَمَا تَسْتَجْهِلُونَنَا İşbu âyet-i kerimede istihzâ’ mecâz tarîkiyle إِسْتِجْهَالٌ ma’nâsına müsta’meldir, müşâkele vechiyle de gerçi vârid olmuştur; ke-kavlihi ta’âlâ: ﴿اللهُ يَسْتَهْزِئُ بِهِمْ﴾ الآية

s. (pl. اسحار سحور،) A lung; the lungs, the lights; or, the heart, liver, and lights together.

اَلسَّحَرُ [es-sehar] (fethateynle) Subhtan ya’nî tan yeri açılmazdan mukaddemce olan vakte denir, سَحَرِيٌّ [sehariyy] ve سَحَرِيَّةٌ [sehariyyet] dahi denir mübâlagaten nefsine nisbetle. Ve سَحَرِيَّةٌ [sehariyyet] sehere nâzırdır ki hâ’yla vakt-i mezbûra denir, سَحَرٌ [sehar]dan ahasstır; tekulu: أَتَانِي فِي السَّحَرِ وَالسَّحَرِيِّ وَالسَّحَرِيَّةِ أَيْ قُبَيْلَ الصُّبْحِ Ve سَحَرٌ [sehar] Beyâzı gâlib olan siyâha denir ki akçıl siyâh olur, vakt-i merkûma teşbîhledir; yukâlu: فِي لَوْنِهِ سَحَرٌ وَهُوَ سَحَرِيُّ اللَّوْنِ أَيْ فِيهِ بَيَاضٌ قَدْ عَلاَ السَّوَادَ Ve her şey’in ucuna ıtlâk olunur, niteki zikr olundu. Ve سَحَرٌ [sehar] lafzının cem’i أَسْحَارٌ [eshâr] gelir.

اَلشَّخِيرُ [eş-şehîr] (şîn’in fethiyle) ve اَلشَّخْرُ [eş-şahr] (فَخْرٌ [fahr] vezninde) Boğazın içinden yâhûd genizden seslenmek ma’nâsınadır ki ba’zılar bu gûne tekellüm ederler; yukâlu: شَخَرَ الرَّجُلُ شَخِيرًا وَشَخْرًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا صَاتَ مِنَ الْحَلْقِ أَوِ الْأَنْفِ Ve at kişnemek yâhûd ağızından seslenmek ma’nâsınadır ki murâd okramaktır; yukâlu: شَخَرَ الْفَرَسُ إِذَا صَهَلَ أَوْ صَاتَ مِنْ فَمِهِ Bu ma’nâlarda شَخِيرٌ [şehîr] ism dahi olur. Ve شَخِيرٌ [şahîr] Beri öte gezip çiynemekten nâşî dağdan ve bayırdan ufanıp dağılan toprak ve çakıl makûlesine denir. Ve شَخْرٌ [şahr] شَرْخٌ [şarh] gibi civânlık hengâmının evveline denir; yukâlu: هُوَ فِي شَخْرِ الشَّبَابِ أَيْ أَوَّلِهِ Zâhiren شَرْخٌ [şarh] maklûbudur. Ve شَخْرُ الرَّحْلِ [şahru’r-rahl] Semerin ön kaşıyla art kaşının mâ-beynine denir; ve minhu yukâlu: لاَ يَزَالُ فُلاَنٌ بَيْنَ شَخْرَيِ الرَّحْلِ وَهُوَ مَا بَيْنَ الْقَادِمَةِ وَالْآخِرَةِ إِذَا كَانَ مِسْفَارًا Ve شَخْرُ الْإِسْتِ [şahru’l-ist] Götün yarığına denir; شَرْخُ الْإِسْتِ [şarhu’l-ist] gibi. Ve شَخْرٌ [şahr] Kezâlik masdar olur, dâbbe kısmı içinde galle ve 'alef olan hararı ve çuvalı ağızıyla yırtıp dağıtmak ma’nâsına; yukâlu: شَخَرَ الْبَعِيرُ مَا فِي الْغِرَارَةِ شَخْرًا إِذَا بَدَّدَهَا وَخَرَّقَهَا

iz. ar. cm: eshar. Sabah açılmaya başladığı vakit, çîn-sabah vakti: seher vakti bülbüllerle beraber tesbihe başlar; ale’s-seher, ale’s-sabah: erkenden.

(a. i. c. : eshâr) : 1) tan yeri ağırmadan biraz önceki vakit. Ale-s-seher : sabah erkenden. 2) kadın adı.

iz. ar. 1. Büyü, büyücülük, göz bağcılık. 2. Sihir kuvveti haiz olan câzibe-i şedîde, fenâlık. 3. Şiir ve fesâhat gibi insanı meftûn eden hüner ki buna sihr-i helâl dahi derler, yani haram olmayan büyücülük.

اَلصُّهْرُ [es-suhr] (sâd’ın zammıyla) صَهُورٌ [sahûr] kelimesinin cem’idir ki صَبُورٌ [sabûr] veznindedir, eti kavurup yağını eritip sızdıran adama denir ki kavurmacı ve yağcı olacaktır; yukâlu: رَجُلٌ صَهُورٌ أَيْ شَاوِي اللَّحْمِ وَمُذِيبُ الشَّحْمِ