اَلشَّخْتُ [eş-şaht] (şîn’in fethi ve hâ-yı mu’cemenin sükûnuyla) Zâtî ve hılkî olarak bünye ve terkîbi ince ve arık olan çelimsiz insâna ve hayvâna denir, sonradan mehzûl olana ıtlâk olunmaz. hâ’nın fethiyle de lügattir ki harf-i halk olduğuna mebnîdir. Cem’i شِخَاتٌ [şihât] gelir şîn’in kesriyle.

Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre asl سُحْتٌ [suht] bir nesnenin istîsal üzere soyulmuş kabuğuna denir, ba’dehu sâhibine 'âr ve nakîsayı müstelzim olan harâm ve mahzûrede isti’mâl olunmuştur, gûyâ ki sâhibinin dînini ve mürû’etini ihlâk ve istîsâl edip yâhûd bereketi izâle eylediğine mebnîdir. Ve kesb-i habîs-i mezbûr semen-i kelb ve hamr ve hınzîr makûlesi mekâsibdir.

اَلشَّحْطُ [eş-şaht] (şîn’in fethi ve hâ-yı mühmelenin sükûnuyla) ve اَلشَّحَطُ [eş-şehat] (fethateynle) ve اَلشُّحُوطُ [eş-şuhût] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْمَشْحَطُ [el-meşhat] (مَطْلَبٌ [matlab] vezninde) Ba’îd olmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ الْمَزَارُ شَحْطًا وَشَحَطًا وَشُحُوطًا وَمَشْحَطًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ وَشَحِطَ شَحَطًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا بَعُدَ Ve şerbete azca su karıştırmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ الشَّرَابَ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَرَّقَ مَزْجَهُ Ve boğazlamak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ الْجَمَلَ إِذَا ذَبَحَهُ Bunda mühmele ile a’lâdır. Ve bâyi’ pazarlıkta mebî’in nihâyet-i kıymetine bâlig olmak, 'alâ-kavlin pahasında hadd ve kadri savuşup haktan tebâ’ud ve tecâvüz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ الْبَعِيرَ فِي السَّوْمِ إِذَا بَلَغَ أَقْصَى ثَمَنِهِ أَوْ تَبَاعَدَ عَنِ الْحَقِّ وَجَاوَزَ الْقَدْرَ ve yukâlu: شَحِطَ الْبَعِيرَ شَحْطًا كَسَمِعَ سَمْعًا Ve bir kimseyi sebk edip ondan ıraklaşmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ فُلاَنًا إِذَا سَبَقَهُ وَتَبَاعَدَ عَنْهُ Ve asmanın çubukları kerevit üzere kalkıp yatmak için yanlarına dayak nasb eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ الْحَبَلَةَ إِذَا وَضَعَ إِلَى جَنْبِهَا خَشَبَةً حَتَّى تَسْتَقِلَّ إِلَى الْعَرِيشِ Ve doldurmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ الْإِنَاءَ إِذَا مَلَأَهُ Ve lînetle yestehlemek ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ فُلاَنٌ إِذَا سَلَحَ Ve kuş çımkırmak ve sağnamak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ الطَّائِرُ إِذَا سَقْسَقَ Ve bir kimseyi 'akreb sokmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَتِ الْعَقْرَبُ إِيَّاهُ إِذَا لَدَغَتْهُ Ve süte çok su katmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَحَطَ اللَّبَنَ إِذَا أَكْثَرَ مَاءَهُ Ve شَحْطٌ [şaht] Kuş necisine denir; yukâlu: أَصَابَ ثَوْبَهُ شَحْطُ الطَّائِرِ أَيْ ذَرْقُهُ Ve gövdenin kanında olan ıztırâba denir; yukâlu: أَخَذَهُ الشَّحْطُ فِي دَمِهِ أَيِ اضْطِرَابُهُ Ve asmanın dalları ve kolları altına dayadıkları dayağa denir ki herek ta’bîr olunur.

a. 1. Unlawful and canonically valueless to a Muslim. 2. Lawful to be destroyed.

اَلسَّحْتُ [es-saht] (sîn’in fethiyle) Kökünden kesmeğe derler; yukâlu: سَحَتَهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ أَيِ اسْتَأْصَلَهُ ve سَحْتٌ [saht] Bir nesneyi bir nesneden soyup çıkarmağa dahi derler; tekûlu: سَحَتُّ الشَّحْمَ عَنِ اللَّحْمِ إِذَا قَشَرْتَهُ عَنْهُ مِثْلُ سَحَفْتُهُ بِالْفَاءِ

اَلسُّحْتُ [es-suht] ve اَلسُّحُتُ [es-suhut] (sîn’in zammıyla ve hâ’nın sükûnu ve zammıyla) Harâm ma’nâsınadır.

اَلسُّحْتُ [es-suht] ve اَلسُّحُتُ [es-suhut] (sîn’in zammıyla ve hâ’nın sükûnu ve zammıyla) Harâm ma’nâsınadır.