sıf. ar. [setr’den imb.] Mübâlağa ile setr eden, örten.— kabâyih-i ibâdı setr ve affeden Cenâb-ı Hakk’a vasf olur.

اَلسِّتَارُ [es-sitâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Perdeye denir, سِتْرٌ [sitr] ma’nâsına. Cem’i سُتُرٌ [sutur]dur zammeteynle. Ve سِتَارٌ [Sitâr] ‘Âliye’de bir dağın adıdır. Kezâlik Ece’ ve himâ nâm mahallerde birer dağın ismidir. Ve ansâb-ı harem’in üst tarafında bir niçe ثَنَايَا [senâyâ] ya’nî belen ta’bîr olunan burgaç yokuşa ıtlâk olunur, harem ile hill aralığını setr eyledikleri için. Ve diyâr-ı Rebî’a’da iki vâdî ismidir. Ve Suleym kabîlesi yurdunda bir dağın adıdır. Ve Bahreyn kazâsında bir nâhiye adıdır.

a. 1. Who habitually covers, veils, cloaks; especially. 2. God who veils and forgives men’s short-comings. 3. An usher.

s. 1. A star. 2. A three-stringed lute.

s. A covering, veil, cloak, curtain.