sıf. ar. s. sâmme. [سم semm’den if.] Zehirleyen, ağılı, zehir-nâk: nebâtât-ı sâmme. ≡ iz. ar. çölden esen gâyetle sıcak ve kuru bir rüzgâr ki insan ve hayvanları sersem ve bazen de telef eder, sam yeli: sam vurmak, çalmak = sam yeline tutulup müteessir olmak.

prop. n. Shem the son of Noah.

Zehirli, zehirleyici. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; zehir meydana getiren, zehir üreten.

Sami; nuh a.sın büyük oğlu.

Ulu, yüce, asil, aziz, yüksek, güzel sözlü.

Yüksek, yüce, ulu. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; ali, azametli, heybetli, bülent, gururlu, mağrur, asil.

(f. h. i.) : Hz. Nuh’un oğlu ki semitik kavimler bunun neslindendjr.

(f. i.) : 1) eleğimsaöma, gök kuşağı, (bkz. : âdyende, âlâim-i semâ, kavs-i kuzah). 2) ateş, od. 3) sersemlik hastalığı.

(a. s. sem’den) : zehirliyen, ağılı. Nebâtât-ı sâmme : zehirli otlar.

Bıkma, iç sıkıntısı.