1. yer yüzü. (bkz. : arz). Ruy-İ zemîn : yeryüzü, (bkz. : ferş4) : Tahte-z-zemîn : yeraltı. Zîr-i zemîn : yer altı, yerin dibî, 2) üzerinde süs, nakış resim gibi şeyler bulunan bir şeyin asıl rengi. 3) mec. temel, dayanak. 4) tarz, edâ. 5) mevzu, tema. Nev-zemîn : yeni tarzda, yeni üslûpta.

i. fa. 1. Yer, arz: روى زمين rûy-i zemîn = yeryüzü, sath-ı arz. 2. Kumaş vesâirenin çiçeklerinden sarf-ı nazarla bütününü kaplayan renk ve boya ki çiçekler onun üzerine yapılır: o kumaşın zemini sarı olup çiçekleri kırmızı ve yeşil idi; mor zemin üzerine mavi yolları vardır. 3. Tarz, edâ: nev-zemin bir şiir. 4. Meâl, mefhûm: bu zeminde bir şey yazmalı.

sıf. fa. Yeni bir zeminde yani yeni tarz ve üslûpta olan: nev-zemîn bir şiir söylemiş.

s. 1. The earth, the World. 2. The surface of the earth. 3. The dry land. 4. A country, region, district. 5. Ground, soil. 6. A ground floor, a pavement. 7. Anything on which one stands, sits, or lies. 8. The ground on. which a design. is worked. 9. A subject; especially, an introductory subject of discourse, by which a principal subject is brought forward; or, a way of introducing a subject.

a. pl. زمنە Paralyzed, bedridden.