اَلرَّيْعُ [er-rey’] (râ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Bir nesne büyüyüp ziyâde olmak. Ve رَيْعٌ [rey’] Zırhın yanlarında artık gelen yerlerine dahi derler. Sâhib-i surâh’ın bu makâmda رَيْعٌ [rey’] “fuzûnî-i dâmen-i zırh” dediği sehvdir, âstîn-i zırh gerektir. Ve رَيْعٌ [rey’] ‘Avdet etmeğe dahi derler. Ve hasen’den kay’ ahvali su’âl olundukta eyitti: هَلْ رَاعَ مِنْهُ شَيْءٌ سَائِلٌ hasan’ın bu kelâmın fehm etmeyip “Bilmezem ne dersin yâ hasen?” dedikte hasan i’âde-i kelâm edip هَلْ عَادَ مِنْهُ شَيْءٌ dedi. Ve رَيْعٌ [rey’] Ta’âmın ya’nî hamurun yoğrulmasında ve pişmesinde ziyâde gelmesi; yukâlu: راَعَ الطَّعَامُ إِذَا صَارَتْ لَهُ زِيَادَةٌ فِي الْعَجْنِ وَالْخَبْزِ Ve buğdayın ziyâde olmasına dahi derler; yukâlu: رَاعَتِ الْحِنْطَةُ إِذَا زَكَتْ Ve رَيْعٌ [rey’] Bir nesne yırtılıp ayrılmağa dahi derler; yukâlu: إِذَا حِيصَ مِنْهُ جَانِبٌ رَاعَ جَانِبٌ أَيِ انْخَرَقَ Ve حَوْصٌ [havs] hâ’ ve sâd-ı mühmele ile dikmek ma’nâsınadır.

اَلرِّيعُ [er-rî’] (râ’nın kesri ve meddiyle) Yüksek olan yer, arz-ı mürtefi’a ma’nâsına. Ve ‘Umâre eyitti: رِيعٌ [rî’] dağa derler.