اَلرَّهْنُ [er-rehn] (râ’nın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Bir kimseden istidâne yâhûd isti’âre olunan nesnenin yerine vaz’ olunan şey’e denir ki Fârisîde girev ve Türkîde tutu ta’bîr olunur. Ve bu fi’l-asl masdardır. Cem’i رِهَانٌ [rihân] ve رُهُونٌ [ruhûn] ve رُهُنٌ [ruhun] gelir zammeteynle ve رَهِينٌ [rehîn] gelir, عَبْدٌ ['abd] ve عَبِيدٌ ['abîd] gibi; tekûlu: إِسْتَدَنْتُ مِنْهُ وَوَضَعْتُ كِتَابِي رَهْنًا وَهُوَ مَا وُضِعَ عِنْدَ النَّاسِ يَنُوبُ مَنَابَ مَا أُخِذَ مِنْهُ Ve رَهْنٌ [rehn] Masdaran müsta’mel olur ki aslı üzeredir, bir adamın yanına bir nesneyi tutu komak ma’nâsınadır; yukâlu: رَهَنَهُ الشَّيْءَ وَرَهَنَ عِنْدَهُ الشَّيْءَ رَهْنًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا جَعَلَهُ رَهْنًا Ve habs eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: رَهَنْتُهُ لِسَانِي أَيْ حَبَسْتُهُ وَلَا يُقَالُ أَرْهَنْتُهُ بِالْهَمْزَةِ Gûyâ ki lisânını o kimseye rehn eylemiştir ki murâd ondan keff-i lisân etmektir. Ve sâbit ve pâydâr olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَهَنَ بِالْمَكَانِ إِذَا ثَبَتَ Ve dâ’im olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَهَنَ الشَّيْءُ إِذَا دَامَ Ve dâ’im kılmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَهَنَهُ إِذَا أَدَامَهُ

اَلرِّهْنُ [er-rihn] (râ’nın kesriyle) Mâlı gereği gibi görüp gözetip tîmâr ve ri’âyetinde ihtimâm eden adama denir; yukâlu: هُوَ رِهْنُ مَالِهِ أَيْ إِزَاؤُهُ

İpotek etmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; عِنْدَ rehin olarak bırakmak, depozit olarak bırakmak, rehin vermek, rehine koymak, taahhüt etmek, kefalet etmek, ciddi olarak söz vermek.

iz. ar. Bir malın ondan istifası mümkün olan bir hak mukâbilinde mevkûf tutulması, tutu, öndül, grev: rehin bırakmak.

Rehin.

Güvence, ipotek, rehin, depozit. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; idaresi altında, tasarrufunda, …e bağlı, …e tabi, rehine, maruz, tesiri altında, bağımlı, emanet, depozito, kefalet, teminat, ipotek etmek, iddiaya girmek.

(a. i. rehn’in c.) : (bkz. : rühûn).

(a. i. c. : rihân, rühûn, rühn, rühün) : tutu, ödünç alınan eşya, para karşılığında gösterilen şey, ipotek. rehn-i müsteâr : fık. birinin malını ödünç alıp kendisinin izniyle rehin etme.

(a. i. rehn’in o.) : (bkz. : rühûn).

[meb. mud. kul.] …süresince, …e göre.