اَلرَّمَلُ [er-remel] (fethateynle) Yelmek.

اَلرَّمَلَانِ [er-remelân] (fethateynle) Bi-ma’nâhu; yukâlu: رَمَلْتُ بَيْنَ الصَّفَا وَالْمَرْوَةِ رَمَلًا وَرَمَلَانًا Ve رَمَلٌ [remel] 'Arûzdan bir bahrdır. Ve رَمَلٌ [remel] Az yağmura dahi derler, matar-ı kalîl ma’nâsına.

اَلرَّمَلُ [er-remel] (fethateynle) ve اَلرَّمَلَانُ [er-remelân] (fetehâtla) ve اَلْمَرْمَلُ [el-mermel] (مَقْعَدٌ [mak’ad] vezninde) Ling ile yürümek ma’nâsınadır; yukâlu. رَمَلَ فُلَانٌ رَمَلًا وَرَمَلَانًا وَمَرْمَلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا هَرْوَلَ ve minhu: رَمَلَانُ طَائِفِ الْبَيْتِ الشَّرِيفِ Ve رَمَلٌ [remel] 'Arûziyyûn ıstılâhında kasîde ile recezden mâ-‘adâya ıtlâk olunur. Şârih der ki mü’ellifin tefsîri vaz’-ı 'Araba mebnîdir ki kasîde ile recezin gayrı şi’re رَمَلٌ [remel] ıtlâk ederler. Ve ehl-i 'arûz bahr-i mahsûsa رَمَلٌ [remel] ıtlâk ederler ki vezni altı kerre fâ’ilâtün cüz’lerinden mürekkebdir, nesc-i hasîr gibi muntazamü’l-evtâd olduğu için tesmiye eylediler. İntehâ. Ve رَمَلٌ [remel] Azca yağmura denir. Ve bir nesnede olan ziyâdeye denir. Ve bakar-ı vahşînin ayaklarında olan hutûta denir ki kendi levnine muhâlif olur.

aşağıbak.

اَلرَّمْلُ [er-reml] (نَمْلٌ [neml] vezninde) Ma’lûmdur ki kuma denir, Fârisîde rîk denir; müfredi رَمْلَةٌ [remlet]tir, cem’i رِمَالٌ [rimâl] ve أَرْمُلٌ [ermul]dür, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde. Ve رَمْلَةٌ [remlet] ile ba’zı nisvân tesmiye olundular, berrâklığına binâ’en; ez-cümle Remle bint Ebî Sufyân ki Ummu habîbe’dir, ezvâc-ı mutahharâttandır, radıyallâhu 'anhunne. Ve رَمْلٌ [reml] Masdar olur, ta’âma kum katmak ma’nâsınadır. Ve ta’âmdan murâd hıntadır; yukâlu: رَمَلَ الطَّعَامَ رَمْلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا جَعَلَ فِيهِ الرَّمْلَ Ve bir nesneyi kan ile âlûde eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَمَلَ الثَّوْبَ إِذَا لَطَخَهُ بِالدَّمِ Ve bez ve hasır makûlesini yufkaca dokumak ma’nâsınadır; yukâlu: رَمَلَ النَّسْجَ إِذَا رَقَّقَهُ Ve serîr ve hasır makûlesini cevher ve sâ’ir zînet makûlesiyle bezemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَمَلَ السَّرِيرَ أَوِ الْحَصِيرَ إِذَا زَيَّنَهُ بِالْجَوْهَرِ وَنَحْوِهِ Ve serîrin üstüne şerit örüp geçirmek ma’nâsınadır ki murâd hasır iskemle gibi oturacak yerini yumuşak şeritlerden örüp yapmaktır; yukâlu: رَمَلَ السَّرِيرَ إِذَا رَمَلَ أَيْ نَسَجَ شَرِيطًا فَجَعَلَهُ ظَهْرًا لَهُ

iz. ar. 1. ed. (aruzda) her mısraı dört “fâilâtün”den mürekkep şiir vezni: bahr-i remel. 2. Kumda bir takım işâretler etmekle kayıptan haber vermek iddiâsı, remmâllık.

(a. i. c. : rimâl, c. c. : erâmil) : 1) kum. (bkz. : rîg). 2) bir takım nokta ve çizgilerle kayıptan haber verme dolandırıcılığı, remil.

(a. i.) : (bkz : bahr-i remel). remel-i kasîr : müz. vaktiyle Türk müziğinde kullanılmış bir usul uolup zamanımıza numunesi kalmamıştır.

iz. ar. cm: rimâl. Kum, rîk. ls.

s. 1. A peculiar quick pace between a walk and a run. 2. A primitive kind of Arabian poetry, the ballad metre of Arabia. 3. A class of metres founded on the foregoing.