d. [ince heceli elfâzda, ve “rak” kalın hecelilerinde] 1. Eski şîvede sıfatlara mülhâk olup tafdîl beyân eder: güzel-rek = daha güzel, akrak = daha beyaz. 2. Yine sıfatlara mülhak olup tasgîr beyân eder: güçürek = küçücük. [sonundaki kef’in hazfiyle.]

اَلرَّكُّ [er-rekk] (شَكٌّ [şekk] vezninde) ve اَلرَّكَاكَةُ [er-rekâket] (سَمَاحَةٌ [semâhat] vezninde) Bir nesne süst ve za’îf olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَّ الشَّيْءُ رَكًّا وَرَكَاكَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا ضَعُفَVe yufka olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَّ الشَّيْءُ إِذَا رَقَّVe bir nesnenin ba’zını ba’zı üzere atmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَّ الشَّيْءَ رَكًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا طَرَحَ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ Ve bir nesneyi bir kimsenin boynuna ilzâm eylemek ma’nâsınadır, boyuna tavk geçirmek gibi; yukâlu: رَكَّ الذَّنْبَ فِي عُنُقِهِ إِذَا أَلْزَمَهُ إِيَّاهُ Ve bir nesnenin hacm ve cüssesini bilmek için el ile sıkıp yoklamak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَّ الشَّيْءَ بِيَدِهِ إِذَا غَمَزَهُ لِيَعْرِفَ حَجْمَهُ Ve çalışarak cimâ’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَّ الْمَرْأَةَ إِذَا جَامَعَهَا فَجَهَدَهَا Ve رَكٌّ [rekk] Azca yağmura, 'alâ-kavlin çisintiden ziyâdece olana denir; râ’nın kesriyle de lügattır, رَكِيكَةٌ [rekîket] dahi denir, ke-mâ se-yuzkeru; cem’i أَرْكَاكٌ [erkâk] ve رِكَاكٌ [rikâk]tır râ’nın kesriyle. Ve رَكٌّ [rekk] Bulut çisinti yağdırmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَكَّكَتِ السَّمَاءُ رَكًّا إِذَا جَاءَتْ بِالرَّكِّVe رَكٌّ [Rekk] Cebel-i Selmâ şarkîsinde bir su adıdır. Zuheyr işbu: “ثُمَّ اسْتَمَرُّوا وَقَالُوا إِنَّ مَشْرَبَكُمْ || مَاءٌ بِشَرْقِيِّ سَلْمَى فِيهِ أَوْ رَكَكُ”beytinde zarûret için fekk-i idgâm eyledi.

suffix of comparat. deg. in soft adjectives, More.

Final suffix of 2d gerund in soft verbs.

vn. & s. 1. A being thin, slender, flimsy, or weak; thinness, flimsiness. 2. A judgment’s being in-accurate, dubious.

اَلرَّكُّ [er-rekk] (râ’nın fethi vekâf’ın teşdîdiyle) Mahbûsun elin boynuna demirlemek; tekûlu: رَكَكْتُ الْغُلَّ فِي عُنُقِهِ أَرُكُّهُ رَكًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا غَلَلْتَ يَدَهُ إِلَى عُنُقِهِ Ve رَكٌّ [rekk] Bir kimsenin günâhı boynuna yükletmeğe dahi derler; tekûlu: رَكَكْتُ الذَّنْبَ فِي عُنُقِهِ إِذَا أَلْزَمْتَهُ إِيَّاهُ Ve رَكٌّ [rekk] Bir nesnenin bir mikdârın bir mikdârı üzere bırakmağa dahi derler; tekûlu: رَكَكْتُ الشَّيْءَ بَعْضَهُ عَلَى بَعْضٍ إِذَا طَرَحْتَهُ Ve رَكٌّ [rek] Bir nesne za’îf olmağa da derler; yukâlu: رَكَّ الشَّيْءُ إِذَا رَقَّ وَضَعُفَ ve minhu kavluhum: إِقْطَعْهُ مِنْ حَيْثُ رَكَّ أَيْ مِنْ حَيْثُ ضَعُفَ وَالْعَامَّةُ تَقُولُ مِنْ حَيْثُ رَقَّ