vn. & s. A fearing, a being frightened; fear, fright, terror.

اَلرُّعْبُ [er-ru’b] (râ’nın zammı ve 'ayn’ın sükûnuyla) Korku, havf ma’nâsına; yukâlu: رَعَبْتُهُ فَهُوَ مَرْعُوبٌ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَفْزَعْتَهُ وَلَا يُقَالُ أَرْعَبْتُهُ Ve doldurmak ma’nâsına da gelir; tekûlu: رَعَبْتُ الْحَوْضَ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ أَيْضًا إِذَا مَلَأْتَهُ

Korkmak, ürkmek, korkak olmak, korkutmak, dehşete düşürmek, korkutup kaçırmak, ürkütmek.

s. 1. A threat, menace. 2. A charm, incantation. 3. Fascination, witchery in the eye. 4. A pe-culiar rhythmical prose, formerly used by soothsayers in Arabia.

iz. ar. Korku, havf, dehşet.

Korkutmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; dehşete düşürmek, korkutup kaçırmak, ürkütmek, yıldırmak.

(f. i.) : 1) süpürme. 2) süpürge. Reft ü rûb (silip süpürme) : mee. gezip tozma.

(a. i.) : 1) "korku, (bkz : havf, rehb). 2) fels. fr. cataplexie.

Korku, dehşet. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; terörizm, fobi, dehşete düşme, yılgı, terör, ürkme, gözü korkma, korkma.

اَلرُّعْبُ [er-ru’b] (râ’nın zammı ve ‘ayn’ın sükûnuyla) İsmdir, korkuya denir ki derûna ‘ârız olur, فَزَعٌ [feza’] ma’nâsına. Ve zammeteynle lügattir. Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre رُعْبٌ [ru’b] derûn-ı insânî imtilâ-i havf u feza’dan nâşî ‘amel ve hareket ve ikdâmdan munkatı’ olmak hâletine mevzû’dur. Pes imtilâ’ ma’nâsını mülâhaza ile رُعْبٌ [ru’b] râ’nın fethi ve zammıyla doldurmak ma’nâsına isti’mâl olunur, tekûlu: رَعَبْتُ الْحَوْضَ أَيْ مَلَأْتُهُ Ve inkıtâ’ ma’nâsı tasavvur ile kat’ ma’nâsına ahz ve isti’mâl olunur, tekûlu: رَعَبْتُ السَّنَامَ أَيْ قَطَعْتُهُ İntehâ. Ve رُعْبٌ [ru’b] (râ’nın zammı ve fethiyle) Korkutmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَعَبَهُ رُعْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا خَوَّفَهُ Ve رُعْبٌ [ru’b] (râ’nın zammıyla) Korkmak ma’nâsına gelir; yukâlu: رَعَبَ الرَّجُلُ رُعْبًا إِذَا فَزِعَ Ve رُعْبٌ [ru’b] Okun temren girecek yerine denir, رُعْظٌ [ru’z] ma’nâsına. Cem’i رِعَبَةٌ [ri’abet] قِرَدَةٌ [kiredet] gibi. Ve رَعْبٌ [ra’b] (râ’nın fethiyle) Doldurmak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: رَعَبَ الْحَوْضَ رَعْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا مَلَأَهُ Ve güvercin bülend âvâz ile nagme ve tatrîb ederek ötmek ma’nâsınadır. Gûyâ ki o şedîd âvâza ve âhenkle sâ’ir güvercinleri korkutur yâhûd mecârî-i savtını o hengâme ile doldurur; yukâlu: رَعَبَتْ الْحَمَامَةُ إِذَا رَفَعَتْ هَدِيلَهَا وَشَدَّتْهُ Ve kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَعَبَ السَّنَامَ وَغَيْرَهُ إِذَا قَطَعَهُ Ve رَعْبٌ [ra’b] Sihr ve büyü ve sîmyâya müte’allik rukye ve efsûna ıtlâk olunur ki gözü doldurup kalbi مَرْعُوبٌ [mer’ûb] eder, vasf-bi’l-masdardır. Ve va’îd ma’nâsınadır ki bir emr-i muzırr u kabîh îsâlini va’d ile tahvîf eylemek hâletinden 'ibârettir. Ve ‘Arabların tescî’ ve takfiye ile îrâd eyledikleri kelâma ıtlâk olunur. Bundan murâd selefte kehene-i ‘Arabın ta’bîrât-ı kâhiniyyeleri olan garîbü’l-elfâz tumturaklı müsecca’ ve mukaffâ kelâmları olacaktır, niteki Satîh nâm kâhinin bu resme ba’zı kelâmları Târîh-i İbn hallikân ve sâ’ir kütüb-i siyer ü tevârîhte mastûrdur. Ve رَعْبٌ [ra’b] İşbu ma’ânî-i selâseden masdar olur bâb-ı sâlisten olarak. Ve رَعْبٌ [ra’b] Bir kimsenin derûnuna 'ârız olan korkuyu tesliyet ve tatmîn yâhûd takviyet-i kalble kesr ve izâle eylemek ma’nâsına gelir; yukâlu: رَعَبَهُ إِذَا كَسَرَ رُعْبَهُ