(a. i. c. : rüsül, rüselâ, ersül) : 1) elçi. 2) peygamber, yalavaç. (bkz : mür-sel, resîl, nebî).

iz. ar. cm: rusül. 1. Elçi, sefîr. [bu mana ile kullanılmamaya başlamıştır.] 2. Peygamber, mürsel, nebî, tr. yolavaç; رسول اﷲ Rasûlullah = nebiyyullâh, min tarafillah ibâdını dîn-i Hakk’a davet için ba‘s buyrulmuş olan enbiyâ-i ızâmın beheri ve bilhassa Peygamberimiz hazretleri Muhammed Mustafa (s.a.v.) efendimiz. 3. f. Tasarrufta dahli olmaksızın birinin sözünü diğere teblîğ eden.

اَلرَّسُولُ [er-resûl] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) ve اَلرَّسِيلُ [er-resîl] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bunlar da elçilik, رِسَالَةٌ [risâlet] ma’nâsınadır; yukâlu: أَرْسَلْتُهُمْ بِرَسُولٍ وَرَسِيلٍ أَيْ بِرِسَالَةٍ Şârihin beyânına göre bunlar fi’l-asl masdarlardır, قَبُولٌ [kabûl] ve أَزِيزٌ [ezîz] gibi, ba’dehu ism-i masdar olarak isti’mâl olundu. Ve bunların fi’li mehcûrdur. İntehâ. Ve رَسُولٌ [resûl] Vasf olur, elçiye denir, مُرْسَلٌ [mursel] ma’nâsına; cem’i أَرْسُلٌ [ersul] gelir ve رُسُلٌ [rusul] gelir zammeteynle ve رُسَلَاءُ [ruselâ’] gelir, عُلَمَاءُ [‘ulemâ’] vezninde; yukâlu: هُوَ رَسُولُهُ أَيْ مُرْسَلُهُ Ve kavluhu ta’âlâ fî hikâyeti Mûsâ ve ahîhi Hârûn: ﴿فَقُولَا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ﴾ وَلَمْ يَقُلْ رُسُلٌ لِأَنَّ فَعُولًا وَفَعِيلًا يَسْتَوِي فِيهِمَا الْمُذَكَّرُ وَالْمُؤَنَّثُ وَالْوَاحِدُ وَالْجَمْعُ

s. (pl. رسلا رسل،) A messenger; an envoy; an apostle; a prophet sent by God.

اَلرَّسُولُ [er-resûl] (râ’nın fethi ve sîn’in zammıyla) Bi-ma’nâhu; yukâlu: أَرْسَلْتُ فُلَانًا فَهُوَ مُرْسَلٌ وَرَسُولٌ