(a. i. c. : rüdûm) : 1) kapı, pencere ve delik gibi şeyleri güzelce kapama, tıkama. 2) bir şeyin önüne sed yapma. 3) sed, bend. Hedm-i redm : yıkma, açma. Red-i redm : sed ve bend etme.

Moloz. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; [hendek vb.i] doldurma, yıkıntı, çukuru doldurma.

(çukur i) toprak ile doldurmak, toprakla doldurmak.

Onarmak.

اَلرَّدَمُ [er-redem] (fethateynle) رَدْمٌ [redm] lafzının ma’nâ-yı evvelinden ismdir ki sedd ve bend ma’nâsınadır; cem’i رُدُومٌ [rudûm]dur.

اَلرَّدْمُ [er-redm] (هَدْمٌ [hedm] vezninde) Kapı ve gedik makûlesi yerleri tamâmen kapamak, ‘alâ-kavlin sülüs mikdârını kapamak ma’nâsınadır yâhûd رَدْمٌ [redm] sedd ma’nâsından ekser ve eblagdır, zîrâ رَدْمٌ [redm] gediği kat kat nesne ile kapayıp berkitmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَدَمَ الْبَابَ وَالثُّلْمَةَ رَدْمًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا سَدَّهُ كُلَّهُ أَوْ ثُلُثَهُ أَوِ الرَّدْمُ أَكْثَرُ مِنَ السَّدِّ Ve رَدْمٌ [Redm] Bahreyn eyaletinde bir karye ismidir. Ve Mekke’de bir mevzi’dir ki Benî Cumah cemâ’atine muzâf olup رَدْمُ بَنِي جُمَحَ [Redmu Benî Cumah] derler, o ise Benî kurâd cemâ’atine mahsûstur. Ve رَدْمٌ [redm] Yıkılan duvardan sâkıt olan taşa toprağa denir. Ve رَدْمٌ [Redm] Beri tarafla Ye’cûc ve Me’cûc kavmi beyninde vâki’ sedde denir ki zu’l-karneyn binâ eylemiştir; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿أَجْعَلْ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُمْ رَدْمًا﴾ Ve yaydan ok çıktıktan sonra zuhûr eden sese denir ki çınırtı ta’bîr olunur, 'alâ-kavlin mutlakan sese denir. Ve hayr ve menfa’atsiz kimseye denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve zartaya denir. Ve yayı tıngırdatmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَدَمَ الْقَوْسَ رَدْمًا إِذَا صَوَّتَهَا Ve bir nesne dâ’imî olmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَدَمَتِ السَّحَابُ وَالْوِرْدُ وَالْحُمَّى رَدْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا دَامَتْ Ve ağaç kuruduktan sonra yeşermek ma’nâsınadır; yukâlu: رَدَمَتِ الشَّجَرَةُ إِذَا اخْضَرَّتْ بَعْدَ يُبُوسَتِهَا Ve seyelân eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَدَمَ الشَّيْءُ إِذَا سَالَ

اَلرِّدْمُ [er-ridm] (râ’nın kesriyle) Bir mevzi’ adıdır.

اَلرَّدْمُ [er-redm] (râ’nın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Bir gediği sedd etmek; tekûlu: رَدَمْتُ الثُّلْمَةَ أَرْدِمُهَا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا سَدَدْتَهَا Ve رَدْمٌ [redm] İsm dahi gelir, sedd ma’nâsına.

(رَ) [ ع. ] (مص م.) رخنه بستن، پینه کردن، درپی کردن.