اَلرَّجُّ [er-recc] (râ’nın fethi ve cîm’in teşdîdiyle) Bir nesneyi beri öte tahrîk edip sarsmak ma’nâsınadır ki müte’addîdir. Ve lâzım olur, sarsılmak, taharrük ve ihtizâz ma’nâsına; yukâlu: رَجَّ الشَّيْءَ رَجًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ فَرُجَّ أَيْ حَرَّكَهُ وَهَزَّهُ فَتَحَرَّكَ وَاهْتَزَّ Ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿إِذَا رُجَّتِ اْلأَرْضُ رَجًّا﴾ أَيْ حُرِّكَتْ حَرَكَةً شَدِيدَةً Ve alıkomak ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَّهُ عَنِ اْلأَمْرِ إِذَا حَبَسَهُ عَنْهُ Ve hâneye kapı yapmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَّ الْبَابَ إِذَا بَنَاهُ