Bulanıklaşmak, kül rengine dönmek, renk birbirine karışmak.

Boz rengine boyamak, kül rengine boyamak.

Dürtmek.

اَلرُّبْضُ [er-rubd] (râ’nın zammıyla) Bir şey’in ortasına denir; yukâlu: هَذَا رُبْضُ ذَاكَ أَيْ وَسَطُهُ Ve binânın temeline denir; yukâlu: مَتِينُ الرُّبْضِ أَيِ الْأَسَاسُ Ve mutlakan yere değen şey’e denir. Ve kişinin zevcesine ıtlâk olunur; bu ma’nâda zammeteynle ve râ’nın fethi ve fethateynle câ’izdir; zevcini îvâ ve irâha eylediği için ıtlâk olundu. ‘Alâ-kavlin رُبْضٌ [rubd] vâlideye yâhûd kızkardeşe denir, zîrâ bünüvvet ve uhuvvet sebebiyle cimâ’ eyleyemezler, رُبْضُ الْكَبْشِ ma’nâsından me’hûzdur. Ve رُبْضٌ [rubd] Pınara denir, عَيْنٌ ['ayn] ma’nâsına ve طَلْحٌ [talh] ve سَمُرٌ [semur] dedikleri dikenli bâdiye eşcârının cemâ’atine denir.

اَلرُّبَدُ [er-rubed] (صُرَدٌ [sured] vezninde) Kılıç demirinde olan cevhere denir, فِرِنْدٌ [firind] ma’nâsına.

اَلرُّبْدُ [er-rubd] (râ’nın zammı ve bâ’nın sükûnuyla) Cem’dir, boz renkliler ma’nâsına.

اَلرُّبَدُ [er-rubed] (râ’nın zammı ve bâ’nın fethiyle) Kılıç demirinde olan cevher ki kılıcın yüzünde olur; yukâlu: سَيْفٌ ذُو رُبَدٍ إِذَا كُنْتَ تَرَى فِيهِ شِبْهَ غُبَارٍ أَوْ مَدَبَّ نَمْلٍ Ve مَدَبُّ نَمْلٍ [medebbu neml] mîm’in fethi ve bâ’nın teşdîdiyle karınca yolu demek olur.