(a. i. c. : ezvâk) : 1) biy. tadım. 2) tatma, tad; hoşa giden hal, haz. 3) tas. ma’nevî haz. 4) boş vakit geçirme; eğlence, eğlenti cünbüş, eğlenme. 5) güzeli çirkinden ayırdetme kabiliyeti. 6) alay etme, eğlenme, (bkz. : suhre).

Tat, lezzet, anlayış, nezaket, zevk. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kibarlık, incelik, zarafet, çeşni, tat alma duyusu, uyum, üslup, tadım, iştah, şıklık, haz, tatmak, iyiyi kötüyü ayırt edebilme yeteneği, hoşa gitmek, hoşlanmak.

Zevk vermek.

iz. ar. 1. Tatma, tat, lezzet: o meyvenin zevki nasıldır? 2. Havâss-ı hamseden biri ki ağızla duyulur, kuvve-i zâika. 3. Lezzet duyma, mütelezziz olma. haz, mahzûziyyet, hoşlanma: şu bina, şu söz, şu beyt, şu yazı zevkime gitti; bunda ne zevk vardır? bunun bir zevki var mıdır? iyiyi kötüden fark ve temyîz etmek hâssa-i tabîiyyesi ve iktidârı, hüsn-i tabîat: o adamda Allah için zevk vardır. 5. Eğlence, cümbüş, tarab, keyf, safâ: sen zevkine bak; o herif zevkimizi bozdu; zevk u safâsıyla meşgul adam; zevk etmek. 6. Eğlenme, istihzâ: birini zevke almak.

اَلذَّوْقُ [ez-zevk] (سَوْقٌ [sevk] vezninde) ve اَلذَّوَاقُ [ez-zevâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلْمَذَاقُ [el-mezâk] (mîm’in fethiyle) ve اَلْمَذَاقَةُ [el-mezâkat] (hâ’yla) Tatmak ma’nâsınadır; yukâlu: ذَاقَهُ يَذُوقُهُ ذَوْقًا وَذَوَاقًا وَمَذَاقًا وَمَذَاقَةً إِذَا اخْتَبَرَ طَعْمَهُ Ve pekliğini ve gevşekliğini denemek için yayın kirişini çekmek ma’nâsına müsta’meldir; yukâlu: ذَاقَ الْقَوْسَ إِذَا جَذَبَ وَتَرَهَا اِخْتِبَارًا Ve ذَوَاقٌ [zevâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Tadılacak cüz’îce şey’e denir ki tadımlık ta’bîr olunur; ve minhu yukâlu: مَا ذَاقَ ذَوَاقًا أَيْ شَيْئًا

اَلذَّوْقُ [ez-zevk] (zâl’ın fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Tatmak.

(ذُ) [ ع. ]
۱- (مص م.) چشیدن.
۲- (اِمص.) چشایی.
۳- در فارسی نشاط، بشاشت، خوشی.
۴- علاقه و استعداد برای یادگیری.
۵- لذت.
۶- اولین مرحله از مراحل شهود. ؛~ کسی را کور کردن او را دلسرد و بی علاقه کردن. ؛تو ~ زدن الف - ناخوشایند بودن. ب - تولید نفرت کردن. ج - حال کسی را گرفتن. ؛~ و شوق علاقه و اشتیاق فراوان.