(a. i. c. : ezhâb, zühbân,zühûb) : altın, (bkz. : zer). Ebü-z-zeheb : altın babası; çok zengin adam.

Altın kaplamak, yaldızlamak, tezhip etmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; süslemek, telleyip pullamak, altın sarısı yapmak, sırlamak/yaldızlamak.

Altın. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; altın (müe.), zenginliğin ve malın sembolü, altın, au, atom numarası 79.

iz. ar. [Arabîde müennes dahi olur.] Altın, zer.

اَلذَّهَبُ [ez-zeheb] (fethateynle) Cins-i ma’denîden altına denir, تِبْرٌ [tibr] ma’nâsına. Mü’ellif تِبْرٌ [tibr] mâddesinde 'ale’l-ihtilâf beyân eylemiştir. Meşhûru henüz ma’denden çıkıp sikke ve sıyâgat görmemiş altına تِبْرٌ [tibr] ıtlâk olunur. Ve ذَهَبٌ [zeheb] müzekker ve mü’ennes dahi olur. Vâhidi ذَهَبَةٌ [zehebet]tir hâ’yla; cem’i أَذْهَابٌ [ezhâb] gelir ve ذُهُوبٌ [zuhûb] ve ذُهْبَانٌ [zuhbân] gelir zâl’ın zammeleriyle ve bu sâhib-i Nihâye’den menkûldür. Ve ذَهَبٌ [zeheb] Masdar olur, bir kimse nâgehânî ma’dene yâ darb-hâneye girip harman harman altın kümelerini gördükte gözleri kamaşıp âşüfte ve deng ve hayrân kalmak ma’nâsınadır; yukâlu: ذَهِبَ الرَّجُلُ ذَهَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا هَجَمَ فِي الْمَعْدِنِ عَلَى ذَهَبٍ كَثِيرٍ فَزَالَ عَقْلُهُ وَبَرِقَ بَصَرُهُ Ve bu mâddenin fi’linde Benî Temîm lügati üzere ذِهِبَ [zihibe] dahi câ’izdir, zâl’ın ve hâ’nın kesreleriyle. Şârih der ki Ebû Mansûr’dan bu resm muttarid olduğu menkûldür, fi’lin 'aynı harf-i halk-ı meksûr olursa. Ve ذَهَبٌ [zeheb] Yumurtanın sarısına ıtlâk olunur. Ve Yemen ehline mahsûs bir gûne ölçek adıdır. Cem’i ذِهَابٌ [zihâb] gelir zâl’ın kesriyle ve أَذْهَابٌ [ezhâb] gelir, أَسْبَابٌ [esbâb] gibi. Ve cem’u’l-cem’i أَذَاهِبُ [ezâhib] أَقَارِبُ [ekârib] vezninde ve أَذَاهِيبُ [ezâhîb] gelir, مَرَاكِيبُ [merâkîb] vezninde.

s. (n. u. ذهبە) Gold.

اَلذَّهَبُ [ez-zeheb] (fethateynle) Altın. Ve gâh olur ki te’nîsin câ’iz görürler. Ve ehl-i Yemen için bir ma’rûf kîlenin ismidir. Altın ma’nâsına olanın cem’i اَلْأَذْهَابُ ve اَلذُّهُوب [ez-zuhûb] gelir ve mikyâl ma’nâsına olanın cem’i kezâlik أَذْهَابٌ [ezhâb] ve cem’inin cem’i اَلْأَذَاهِبُ [el-ezâhib] gelir. Ve ذَهَبٌ [zeheb] Kânda ziyâde altın görüp göz mütehayyir olmağa dahi derler; yukâlu: ذَهِبَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا رَآى ذَهَبًا فِي الْمَعْدِنِ فَبَرِقَ بَصَرُهُ مِنْ عِظَمِهِ فِي عَيْنِهِ

(ذَ هَ) [ ع. ] (اِ.) زر، طلا، عسجد.