iz. ar. cm: ezkâr. 1. Anma, hâtıra getirme, yâd, tezkâr. n. 2. Ağza alma, ismini beyân etme, şifâhen veya tahrîren tasrîh-i isim: bir şâirin ismini zikretmeksizin şiirini nakletmemeli; onu müverrihîn sırasında zikretmiş; Zebur’da hazret-i Musa (a.s.)ın ismi zikrolunmuyor. 3. Beyân, ifâde: onu yukarıda zikretmiştik; bunun zikri geçmedi. 4. Tesbihle ve muhtelif sûrette esmâ-i hüsnâyı söyleme, vird çekme: her namazdan sonra bir saat zikrediyor; dervişler şimdi zikirdedirler. [yalnız ağızla olmayıp kalp ve zihnin de Allah’la meşguliyeti şart olduğuna bu lugatın mana-yı aslîsi de şâhittir.— cem‘i başlıca bu mana ile müsta‘meldir.] 5. Medh, senâ, sitâyiş; iyilikle yâd: sizin muhârebe-i ahîrede yararlıklarınızı zikrediyorlardı.

iz. ar. cm: zükûr. 1. Erkek, insan ve hayvanın erkeği: [bu manada müfredi zebân-zed değildir] Bu vakfın tevliyeti evlâd-ı zükûra intikâl eder. 2. Uzv-i recüliyyet, âlet-i tenâsül-i zükûr.

Erkek, erkeklik organı, penis, pipi, zeker. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; yarak, er, sik, çük, kamış.

Anılmak, zikredilmek, zikrolunmak, sözü edilmek.

Hatırlamak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; anlatmak, _(ذِكْر) anmak, sözünü etmek, söylemek, (allah’ı) zikretmek, zikretmek, anmak, hatıra getirmek, işaret etmek, ima etmek, anımsamak, lafını etmek, aklına gelmek, ağıza almak, ifade etmek, belirtmek, beyan etmek.

Ad, anma, nam, anlatma, hatırlama, zikir, zikretme, şöhret, anımsama, şan. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; hatırda tutma, hatıra, isim, anı, hafıza, hafıza kuvveti, bellek, ün, anlak, itibar, zihin, şeref, hatır, bahsetme, allahı anma, kişinin ölümünden sonra hakkında akıllarda kalan, dua.

(a. i. c. : ezkâr) : 1) anma, anılma.

(a. i. c. : zikâr, zikâre, zük-rân, zükûr) : 1) erkek. 2) erkeklik organı.

(a. i.) : yürekte olan düşünce.

ب hatırlatmak, kelimeyi müzekker yapmak, anımsatmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; kelimeyi eril yapmak, aklına getirmek, yad etmek, dikkatini çekmek.