اَلظَّأْرُ [ez-za’r] (zâ’nın fethi ve hemzenin sükûnuyla) ve اَلظِّئَارُ [ez-zi’âr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir hatunu yâhûd bir hayvânı emzirmek için gayrın veledine yakmak ma’nâsınadır. Ve bu ma’nâda lâzım olur; yukâlu: ظَأَرَ الْمَرْأَةَ وَالنَّاقَةَ عَلَى وَلَدِ غَيْرِهَا ظَأْرًا وَظِئَارًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ فَظَأَرَتْ هِيَ أَيْ عَطَفَهَا عَلَيْهِ فَعَطَفَتْ ve fi’l-meseli: “اَلطَّعْنُ ظِئَارُ قَوْمٍh أَيْ يَعْطِفُهُمْ عَلَى الصُّلْحِ فَأَخِفْهُمْ حَتَى يُحِبُّوكَ Ya’nî “Düşmana mızrak sançmak, selm ve salâha onları yakıp mum eder. Hemân sen mızrağı silkip ihâfe kıl ki tarafına meyl ve inkıyâda muztar olurlar.” Cevherî’nin mesel-i mezkûru “اَلطَّعْنُ يَظْأَرُهُ” 'ibâretiyle îrâdı sehvdir, savâb olan يَظْأَرُ 'unvânında olmaktır ki zamîr-i mef’ûlden 'ârî olmaktır, يَعْطِفُ عَلَى الصُّلْحِ demek olur. Mü’ellif ibtidâ mesel ظِئَار 'unvânında vârid olup müstakbel 'unvânında îrâd olundukta zamîrden mücerred olarak sahîh olup ma’a’z-zamîr sıhhat-i ma’nâ olmadığını iş’âr eder. Ve mesel-i mezbûr bahîlden ihâfe ile istihsâl-i mâl olunacağını îmâ zımnında îrâd olunur. Ve ظِئَارٌ [zi’âr] Nâkayı âherin veledine yakmak için burnuna غِمَامَةٌ [gimâmet] ile 'ilâc eylemeğe denir, niteki “د،ر،ج” mâddesinde tafsîl olundu; yukâlu: ظَأَرَ النَّاقَةَ بِالظِّئَارِ وَهُوَ أَنْ تُعَالَجَ النَّاقَةُ بِالْغِمَامَةِ فِي أَنْفِهَا كَيْ تَظْأَرَ