is. ar. cm: da‘avât: Arabî tabirâtta “ دعوه da‘veh” sûretinde kullanılır.] 1. Cezb, celb, bir şeyin husûl ve vukûuna sebebiyet verme. perhiz etmemekle hastalığı davet ettiniz. 2. Çağırma, celb, bir yerde bulunmayı teklif etme: kendisini mahkemeye davet ettiler: düelloya davet ettiler. 3. Ziyâfete çağırma, ikrâm ve hürmet makâmında yemeğe gitmesini teklif etme: filân zât bizi davet etti; filân ziyâfete sizi de davet ettiler mi? 4. Hürmet ve ikrâm kastiyle verilen yemek, ziyâfet: mükemmel bir davet verdi; filânın davetinde bulundunuz mu? bu akşam davet vardır. 5. Duâ, niyâz: deavât-ı hayriyyeleriyle meşgulüm; مستجاب الدعوه müstecâbü’dda‘veh = duâsı nezd-i İlâhî’de icâbet buyurulan. [bu manada yalnız cem‘i ve ancak böyle tabirât-ı Arabiyyede müfredi müsta‘meldir.]