a. 1. (in compounds; vulg. khor) That eats, that drinks, that receives or undergoes (so and so). 2. Mean, vile, despicable, miserable. 3. Little, few. 4. Easy.

s. 1. The cry of any beast. 2. The whiz of an arrow.

mh. Bol ve serbest akan bir şeyi tasvîr ederek mükerrer kullanılır. bkz. خاريل harıl.

s. Food; victuals.

mh. Bol ve serbest akan bir şeyi tasvîr ederek mükerrer kullanılır. bkz. خاريل harıl.

Zayıflık, çökmüşlük.

Güçsüz, yorgun, bitkin. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; zayıf, halsiz.

(f. s.) : 1) hor hakir, aşağı, bayağı. 2) yiyici, yiyen. Merdüm-hâr (insan yiyen) : yamyam. Mey-hâr, Meyhâr : içki içen, sarhoş. Şîr-hâr (süt içen) : küçük çocuk. Gam-hâr : kederli, sıkıntılı.

Böğürme.

اَلْخَوَّارُ [el-havvâr] (كَتَّانٌ [kettân] vezninde) ve اَلْخَائِرُ [el-hâ’ir] Süst ve za’îf ve nizâr olan insân ve hayvâna ve sâ’ir nesneye denir. Evvel mübâlagadır; yukâlu: رَجُلٌ وَشَيْءٌ خَوَّارٌ وَخَائِرٌ أَيْ ضَعِيفٌ Ve خَوَّارٌ [havvâr] Pek âteşli çakmağa denir; yukâlu: زَنْدٌ خَوَّارٌ أَيْ قَدَّاحٌ Ve bünye ve endâmı nâzük ve hoş ve tenâsüb-i a’zâsı tâm olan erkek deveye denir; yukâlu: جَمَلٌ خَوَّارٌ أَيِ الرَّقِيقُ الْحَسَنُ Burada رِقَّةٌ [rikkat] nezâket ma’nâsınadır. Cem’i خَوَّارَاتٌ [havvârât]tır. Ve خَوَّارٌ [havvâr] Selefte 'ilm-i ensâbda mâhir bir adam ismidir.