اَلْخُلَالَةُ [el-hulâlet] (hâ’nın zammı ile) ve اَلْخُلَلُ [el-hulel] (hâ’nın zammı ve lâm’ın fethiyle) ve اَلْخِلَلُ [el-hilel] (hâ’nın kesri ve lâm’ın fethiyle) Şol nesnedir ki diş arasından çıkar, خِلَالٌ [hilâl]le dişi arıtırken; yukâlu: فُلَانٌ يَأْكُلُ خُلَالَتَهُ وَخَلَلَهُ وَخُلَلَهُ أَيْ مَا يَخْرُجُ مِنْ أَسْنَانِهِ إِذَا تَخَلَّلَ Ve bu bir meseldir ki tâ’ife-i 'Arab beyninde isti’mâl olunur. Ve اَلْخُلَالَةُ [el-hulâlet] (hâ’nın zammı ile kezâlik) ve اَلْخَلَالَةُ [el-halâlet] (hâ’nın fethiyle) ve اَلْخِلَالَةُ [el-hilâlet] (hâ’nın kesriyle) Dostluk, sadâkat ve meveddet ma’nâsına.

اَلْخُلَالَةُ [el-hulâlet] (hâ’nın zammı ile) ve اَلْخُلَلُ [el-hulel] (hâ’nın zammı ve lâm’ın fethiyle) ve اَلْخِلَلُ [el-hilel] (hâ’nın kesri ve lâm’ın fethiyle) Şol nesnedir ki diş arasından çıkar, خِلَالٌ [hilâl]le dişi arıtırken; yukâlu: فُلَانٌ يَأْكُلُ خُلَالَتَهُ وَخَلَلَهُ وَخُلَلَهُ أَيْ مَا يَخْرُجُ مِنْ أَسْنَانِهِ إِذَا تَخَلَّلَ Ve bu bir meseldir ki tâ’ife-i 'Arab beyninde isti’mâl olunur. Ve اَلْخُلَالَةُ [el-hulâlet] (hâ’nın zammı ile kezâlik) ve اَلْخَلَالَةُ [el-halâlet] (hâ’nın fethiyle) ve اَلْخِلَالَةُ [el-hilâlet] (hâ’nın kesriyle) Dostluk, sadâkat ve meveddet ma’nâsına.

اَلْخِلَلُ [el-hilel] (hâ’nın kesriyle) Bu dahi iki nesne aralığına sokulmuş şey’e denir, خِلَالٌ [hilâl] gibi; yukâlu: هُوَ خِلَلُهُمْ وَخِلَالُهُمْ أَيْ بَيْنَهُمْ Ve dişlerin aralıklarında kalan ta’âm bakiyyelerine denir, خِلَالَةٌ [hilâlet] gibi, ke-mâ se-yuzkeru. Müfredi خِلَّةٌ [hillet] ve خِلَلَةٌ [hilelet]tir hâ’ların kesriyle.

اَلْخِلَالُ [el-hilâl] (hâ’nın kesriyle) Cem’i, aralıklar ma’nâsına, جَبَلٌ [cebel] ile جِبَالٌ [cibâl] gibi. Ve kuri’e bihimâ kavluhu ta’âlâ: ﴿فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ﴾ (النور، 43، الروم، 48) وَخَلَلِهِ” ki bunlarla murâd şol bulutta olan aralıklardır ki ondan yağmur hurûc eder. Ve خَلَلٌ [halel] Bir nesnede olan fesâda dahi derler. Ve خِلَالٌ [hilâl] Şol ağaç pâresine dahi derler ki onunla diş arıtırlar. Ve خِلَالٌ [hilâl] Şol ağaç pârelerine dahi derler ki onunla pârelenmiş bez oyuklanıp ıslâh kılınır.

s. 1. (pl. خلال) An interval, an opening, a gap; a crevice; a pore. 2. A flaw. 3. A defect. 4. An injury. 5. Weakness, disorder, decay.

iz. ar. 1. Açıklık, boşluk, rahne, n. 2. Bozukluk, fesat, eksiklik, noksan: akla halel gelir, halel getirir; sizin hazır bulunmanız işimize halel verdi, halel îrâs etti.

Dengesizlik, düzensizlik, yarık, kusur, noksan, eksiklik, karışıklık, periyot, kayıp, çatlak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; süre, ayrık, hasar, kabahat, intizamsızlık, muvazenesizlik, ayıp, denge bozukluğu, defo, çatlaklık, zarar, noksanlık, bozulma, zayıf nokta, zayiat, halel, sıkıntı, aralık, hastalık, zayıflık, iki şey arası açıklık.

(a. i.) : 1) iki şey aralığı, boşluk. 2) bozma, bozukluk, eksiklik.

Ekşimek, ekşitmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; tuzlamak, (dişlerini) temizlemek, (parmakları, arasından) geçirmek [sakalın, parmakların], dişleri temizlemek, tuza yatırmak, parmaklarını sakal vb.nin arasından geçirmek, sirke dökmek, turşusunu yapmak.

اَلْخَلَلُ [el-halel] (fethateynle) İki nesne beyninde olan aralığa derler.