اَلْخَضْدُ [el-hadd] (hâ’nın fethi ve dâd’ın sükûnuyla) Ağaç dalını sımadan eğmek; yukâlu: خَضَدْتُ الْعُودَ فَانْخَضَدَ أَيْ ثَنَيْتُهُ فَانْثَنَى بِغَيْرِ الْكَسْرِ Ve خَضْدٌ [hadd] Ziyâde yemeğe derler, ekl-i şedîd ma’nâsına. Ve bir tâze nesneyi kesmeğe dahi derler. Ve bir a’râbîye su’âl edip hıyârı sen çok yemeğe bâ’is nedir dediler, eyitti: خَضْدُهُ ya’nî gevrek olup kesilmişi hoş olduğudur. Pes her tâze olan nesneyi kesmeğe خَضْدُهُ derler. Ve خَضْدٌ [hadd] Ağacın dikenin kesmeğe dahi derler; tekûlu: خَضَدْتُ الشَّجَرَ إِذَا قَطَعْتَ شَوْكَهُ