s. A relative by blood or affinity.

اَلْخَصِمُ [el-hasim] (hâ’nın fethi ve sâd’ın kesriyle) Şedîdü’l-husûmet olan kimse.

iz. ar. cm. husûm. [daha müsta‘mel olan “خصماء husamâ‘” ise, mürâdifi olan ve lisânımızda kullanılmayan “hasîm”in cem‘idir.] 1. Düşman, adüvv, خصم جان hasm-ı cân = en büyük ve şiddetli düşman. 2. Davada yâhut oyun ve güreşte ve yarış vesâirede karşı taraf, muhâlif.

s. (pl. خصام , خصوم) An adversary, an antagonist; especially, a jealous enemy.

i. (aslı anlaşılamadı) akraba ve müteallikâttan olan: hısım akrabası çok; o benim hısımdır.

من çıkarsamak, tartışmada (rakibini) yenmek, fiyat indirimi yapmak, tenzilat yapmak, iskonto etmek, hesaptan düşmek.

(a. i. hasîm’in c.) : 1) düşmanlar. 2) muhalifler, karşı taraflar.

(a. i. ve s. c. : husûm) : 1) düşman, (bkz. : adû). 2) muhalif, karşı taraf.

İskonto, indirim, çıkarsama, hasım, düşman. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; tenzilat, muhalif kimse, fiyat indirimi, karşıt, indirme, netice çıkarma, muhalif, aleyhtar, rakip, iskonto etme, maaşı ceza olarak kesme, eksiltme, çıkarma, istintac.

اَلْحَشِيمُ [el-haşîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Nâstan şerm ve hayâ eder olan adama denir; yukâlu: رَجُلٌ حَشِيمٌ أَيْ مُحْتَشِمٌ