s. A relative by blood or affinity.

اَلْخَصِمُ [el-hasim] (hâ’nın fethi ve sâd’ın kesriyle) Şedîdü’l-husûmet olan kimse.

i. (aslı anlaşılamadı) akraba ve müteallikâttan olan: hısım akrabası çok; o benim hısımdır.

s. (pl. خصام , خصوم) An adversary, an antagonist; especially, a jealous enemy.

اَلْحَشِيمُ [el-haşîm] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Nâstan şerm ve hayâ eder olan adama denir; yukâlu: رَجُلٌ حَشِيمٌ أَيْ مُحْتَشِمٌ

iz. ar. cm. husûm. [daha müsta‘mel olan “خصماء husamâ‘” ise, mürâdifi olan ve lisânımızda kullanılmayan “hasîm”in cem‘idir.] 1. Düşman, adüvv, خصم جان hasm-ı cân = en büyük ve şiddetli düşman. 2. Davada yâhut oyun ve güreşte ve yarış vesâirede karşı taraf, muhâlif.

(a. i. hasîm’in c.) : 1) düşmanlar. 2) muhalifler, karşı taraflar.

(a. i. ve s. c. : husûm) : 1) düşman, (bkz. : adû). 2) muhalif, karşı taraf.

من çıkarsamak, tartışmada (rakibini) yenmek, fiyat indirimi yapmak, tenzilat yapmak, iskonto etmek, hesaptan düşmek.

اَلْخُصْمُ [el-husm] (hâ’nın zammıyla) Cânib ma’nâsınadır; tekûlu: ضَعْهُ فِي خُصْمِهِ أَيْ جَانِبِهِ Ve bir nesnenin köşesine denir; yukâlu: وَقَعَ الْمَتَاعُ فِي خُصْمِ الْوِعَاءِ أَيْ زَاوِيَتِهِ Ve nâhiye ma’nâsınadır; yukâlu: قَعَدَ فِي خُصْمٍ أَيْ نَاحِيَةٍ Ve tulumun ve meşkin aşağı ağzı tarafında olan ucuna denir ki dip tarafı olacaktır; yukarı tarafına عُصْمٌ ['usm] denir; cem’i أَخْصَامٌ [ahsâm] ve خُصُومٌ [husûm] gelir; yukâlu: أَخَذَ بِخُصْمِ الرَّاوِيَةِ وَعُصْمِهَا فَرَفَعَهَا أَيْ بِطَرَفِهَا الْأَسْفَلِ وَبِطَرَفِهَا الْأَعْلَى Ve أَخْصَامُ الْعَيْنِ [ahsâmu’l-'ayn] gözün kirpik yumulan kenârlarına ıtlâk olunur ki kirpik dipleri olur.