اَلْخِشَاشُ [el-hişâş] (hâ’nın kesriyle) Devenin burnu kemiğine geçirdikleri ağaçtan burunsalığa denir ki yavaşıtmak için geçirirler; tekûlu: شُدَّ فِي أَنْفِ بَعِيرِكَ الْخِشَاشَ وَهُوَ مَا يُدْخَلُ فِي عَظْمِ أَنْفِ الْبَعِيرِ مِنْ خَشَبٍ Ve çuvala denir; tekûlu: أَلْقِهِ فِي الْخِشَاشِ أَيِ الْجُوَالِقِ Ve dargınlığa denir; yukâlu: حَرِّكَ خِشَاشَهُ أَيْ غَضَبَهُ Ve taraf ve cânib ma’nâsınadır. Ve işlek ve mâzî ve nâfiz adama denir; bunda hâ’nın harekât-ı selâsıyla lügattır. Ve hâssaten dağ yılanına denir; yukâlu: لَدَغَهُ الْخِشَاشُ أَيْ حَيَّةُ الْجَبَلِ Niteki sahrâ yılanına أَفْعَى [ef’â] denir ki engerek olacaktır; ikisi de soktuğunu sağ komaz. Ve خِشَاشٌ [hişâş] Beynisi olmayan devâbb-ı arza ve kuşa denir, deve kuşu ve toy kuşu gibi. Ve Medîne kurbünde iki dağın adıdır ki خِشَاشَانِ [hişâşân] ıtlâk olunur. Ve خِشَاشٌ [hişâş] (hâ’nın harekât-ı selâsıyla] Haşerât-ı arza denir. Ve serçelere ve serçe makûlesi küçük kuşlara denir; müfredi خِشَاشَةٌ [hişâşet]tir.

a. pl. of خسیس Base, contemptible.