s. pl. of خازن 1. Treasurers. 2. Storekeepers. 3. Custodians.

اَلْخِزَّانُ [el-hizzân] (hâ’nın kesri ve zâ’nın teşdîdiyle) Cem’i, tavşanlar ma’nâsına; صُرَدٌ [surad]le صِرْدَانٌ [sirdân] gibi. Ve صُرَدٌ [surad] kerkes dedikleri kuştur.

اَلْخَزَّانُ [el-hazzân] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) ve اَلْخَازِنُ [el-hâzin] Lisâna ıtlâk olunur, hazîne-dâr-ı zamâ’ir-i kalbiyye olduğuna mebnîdir; yukâlu: إِحْفَظْ خَزَّانَكَ وَخَازِنَكَ أَيْ لِسَانَكَ Ve خَزَّانٌ [hazzân] Şol tâze hurmaya denir ki âfetten içerisi kararmış ola.

s. For P. خزان hazân, s., q. v.

vulg. hızân, s. 1. The autumn. 2. The effect of the cold of autumn in turning the color of vegetation; also, the fall of leaves. 3. Name of the eighth month of the Meliki Persian year and of the third, eighth, or eighteenth day of the sixth month of the Jelali Persian year.

حَاذُ الْمَتْنِ [hâzu’l-metn] (zâl’ın tahfîfiyle) Atın sırtında teğelti gelen yere denir ki iki taraflı olur ikisine حَاذَيْنِ [hâzeyn] denir; yukâlu: إِسْتَوْلَى الْحِصَانُ عَلَى حَاذَيِ الْفَرَسِ أَيْ عَلَى مَوْضِعَيِ اللِّبْدِ مِنْ مَتْنِهَا Ve حَاذَانِ [hâzân] Atın uylukları artlarında kuyruğunu saldıkta iki taraflı değen yerlere denir. Ve حَاذٌ [hâz] Arkaya ıtlâk olunur. خَفِيفُ الْحَاذِ [hafîfu’l-hâz] bu ma’nâdandır ki kalîlü’l-mâl ve’l-'ayâl olan adama ıtlâk olunur, yükü az olmakla arkası hafîf olur. Ve حَاذٌ [hâz] Bir şecer adıdır.

(a. i. hizâne’den. c. : huzzân) : hazîne muhafızı, hazînedar, bekçi.

(f. i.) : sonbahar, güz. (bkz. : herif).

i. fa. Güz mevsimi, sonbahar, harîf. || mc. Sararıp solma vakti, ihtiyarlık sinni.

a. Creeping, crawling.