s. As حم hamm, Nos. 2 and 3. 1. An object of desire or anxiety. 2. A means of escape, a remedy.

اَلْحَمُّ [el-hamm] (hâ’nın fethi ve mîm’in teşdîdiyle) Kakırdak ki kuyruk eridikten sonra bâkî kalır.

حِمٌّ [himm] (hâ’nın kesriyle) tayyi’ kabîlesi diyârında bir dere adıdır.

s. The two independent letters ح and م , combined together, but read separately by their names, at the commencement of seven chapters of the Qur’an, and variously explained by commentators.

اَلْخُمُّ [el-humm] (hâ’nın zammıyla) Tavuk kafesine denir. Ve bir vâdî ismidir; hâ’nın fethiyle de zebân-zededir. Ve Mekke’de bir kuyu ismidir ki 'Abduşems b. 'Abdumenâf hafr eylemiştir.

اَلْخَمُّ [el-hamm] (hâ’nın fethi ve mîm’in teşdîdiyle) Süpürmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَمَّ الْبَيْتَ وَالْبِئْرَ خَمًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا كَنَسَهُمَاVe خَمُّ الثِّيَابِ [hammu’s-siyâb] senâ ve sitâyiş eylemekte müsta’meldir; yukâlu: هُوَ يَخُمُّ ثِيَابَ فُلَانٍ أَيْ يُثْنِي عَلَيْهِ Ya’nî “Üstüne toz kondurmayıp dâ’imâ medh ve senâsını eder.” Ve خَمٌّ [hamm] Süt sağmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَمَّ النَّاقَةَ إِذَا حَلَبَهَا Ve خَمٌّ [hamm] ve خُمُومٌ [humûm] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Et bozulup kokmak ma’nâsınadır ve bu matbûh ve meşvî olan ette kesîrü’l-isti’mâldir; yukâlu: خَمَّ اللَّحْمُ خَمًّا وَخُمُومًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالْأَوَّلِ إِذَا أَنْتَنَVe خَمٌّ [hamm] Vasf olur, kokmuş ete denir; yukâlu: لَحْمٌ خَمٌّ أَيْ مُنْتِنٌ Ve خَمٌّ [hamm] Sütün ta’mını tulumun bed râyihası tagyîr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَمَّ اللَّبَنَ إِذَا غَيَّرَهُ خُبْثُ رَائِحَةِ السِّقَاءِ Ve kafeste tavuk habs olunmak ma’nâsınadır; yukâlu: خُمَّ الدَّجَاجُ عَلَى الْمَجْهُولِ إِذَا حُبِسَ Ve kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَمَّهُ إِذَا قَطَعَهُ Ve bir adamı güzel senâ eylemek ma’nâsına müsta’meldir, niteki خَمُّ الثِّيَابِ [hammu’s-siyâb] dahi müsta’meldir; yukâlu: خَمَّ فُلَانًا إِذَا أَثْنَى عَلَيْهِ طَيِّبًا Ve pek ağlamak ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ يَخُمُّ أَيْ يَبْكِي شَدِيدًا

(a. i.) : 1) ateşli hastalık. 2) nöbet. 3) sıtma.

(a. i.) : şiddetli hararet.

اَلْهَامُ [el-Hâm] (حَالٌ [hâl] vezninde) Yemen’de bir karye adıdır.

غَدِيرُ خُمٍّ [gadîru humm] Beyne’l-haremeyn Cuhfe’ye üç mîl mesâfede bir mevzi’dir yâhûd خُمٌّ [humm] mevzi’-i merkûmda bir meşe ismidir, onda bir göl vardır ki suyu semmiyyetlidir, orada tevellüd eden veled bülûga kadar yaşayıp kalmaz, meger ki mukaddemce oradan mahall-i dîgere intikâl edeler. Ve خُمٌّ [humm] Yerde kazılmış şol büyücek çukura denir ki dibine kül koyup yeni doğan kuzuları ve oğlakları oraya vaz’ ve hıfz ederler, ağıl gibi olup mahfûz olurlar; cem’i خِمَمَةٌ [himemet] gelir, قِرَدَةٌ [kiredet] gibi. Ve kavsara sepetinden yaptıkları folluğa denir ki sepetin içine saman doldurup onda tavuk bastırırlar.