s. Wild mesembry-anthernum.

اَلْحَلَبُ [el-haleb] (hâ’nın ve lâm’ın fethiyle) Süt ma’nâsına gelir, nitekim sütü sağmak ma’nâsına da gelir; yukâlu : حَلَبَ النَّاقَةَ يَحْلُبُهَا حَلَبًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ ve yukâlu eyzan: حَلَبْتُ الرَّجُلَ أَيْ حَلَبْتُ لَهُ ve minhu kavluhum: أُحْلُبْنِي أَيِ اكْفِنِي الْحَلَبَ Ve ictimâ’ ma’nâsına da gelir; yukâlu: هُمْ يُحْلِبُونَ عَلَيْكَ أَيْ يَجْتَمِعُونَ وَيَتَأَلَّبُونَ مِنْ كُلِّ أَوْبٍ Ve أَوْبٌ [evb] cânib ma’nâsınadır.

اَلْخَلَبُ [el-haleb] (fethateynle) Karı خَلْبَاءُ [halbâ’] olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَبَتِ الْمَرْأَةُ خَلَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا كَانَتْ خَلْبَاءَ

vn. A milking.

اَلْحَلَبُ [el-haleb] (طَلَبٌ [taleb] vezninde) Süt sağmak ma’nâsınadır, niteki zikr olundu. Ve sağılmış süte denir, bi-ma’nâ mef’ûldür; tekûlu: شَرِبْتُ حَلَبًا أَيْ لَبَنًا مَحْلُوبًا Ve حَلَبٌ [haleb] Vezâ’if-i dîvâniyyeden vazîfe-i mu’ayyene ve 'ulûfe-i mukarrere olmayıp cibâyet-i mîri ve sâliyâne makûlesi vesîlesiyle bir kimseye havâle ve i’tâ olunan vergiye ıtlâk olunur ki ıstılâhımızda sağımlık ta’bîr olunur; ve minhu kavluhum هَذَا فَيْءُ الْمُسْلِمِينَ وَحَلَبُ أَسْيَافِهِمْ Ve حَلَبُ [haleb] Bilâd-ı Şâmiyye’den bir şehr-i ma’rûf ismidir. Şârih der ki 'Amâlika’dan Mihr b. hayd b. ‘İmlîk nâm kimsenin haleb ve Berda’a ve hims nâm üç oğlu var idi, her biri bir şehr binâ ve ismleriyle müsemmâ eylediler. Ve حَلَبُ [haleb] Yine şehr-i mezbûr a’mâlinden iki mevzi’ adıdır. Ve Şâm’da bir nâhiye ve bir karye ve kâhire-i Mısr’da bir mahalle ismidir. Ve حَلَبٌ [haleb] Masdar olur, saç siyâh olmak ma’nâsına; yukâlu: حَلِبَ الشَّعْرُ حَلَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ اِذَا اسْوَدَّ

اَلْخَلْبُ [el-halb] (ضَرْبٌ [darb] vezninde) Tırnakla yaralamak; 'alâ-kavlin tırmalamak yâhûd tırnakla kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَبَهُ بِظُفُرِهِ خَلْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَالأَوَّلِ اِذَا جَرَحَهُ أَوْ خَدَشَهُ أَوْ قَطَعَهُ Ve bir nesneyi yarmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَبَهُ اِذَا شَقَّهُ Ve yırtıcı cânver ve yırtıcı kuş tu’me ve şikârını pençesiyle ve çıynağıyla kapıp almak ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَبَ الْفَرِيسَةَ اِذَا أَخَذَهَا بِمِخْلَبِهِ Ve dil-rübâ mahbûb ve mahbûbeler hüsn ü cemâl ve şîve vü delâl ile bir bî-çâreyi âşüfte-hâl edip gönlünü kapıp ve 'aklını uğurlamak ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: خَلَبَتِ الْمَرْأَةُ فُلاَنًا عَقْلَهُ اِذَا سَلَبَهُ إِيَّاهُ Ve bu, ma’nâ-yı sâbıktan me’hûzdur. Ve خَلْبٌ [halb] Isırmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَبَهُ أَيْ عَضَّهُ Ve خَلْبٌ [halb] ve خِلاَبٌ [hilâb] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve خِلاَبَةٌ [hilâbet] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) Aldamak ve firîfte eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَلَبَ فُلاَنًا خَلْبًا وَخِلاَبًا وَخِلاَبَةً مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ اِذَا خَدَعَهُ

(a. i.) : 1) pençeleme, parçalama. 2) birinin aklını başından alma.

(a. i.) : süt sağma.

(a. i.) : 1) sağılmış süt. 2) süt sağma.

اَلْخُلَّبُ [el-hulleb] (hâ’nın zammıyla قُبَّرٌ [kubber] vezninde) Yağmursuz sehâba denir, gûyâ ki mumtır şeklinde görünüp sonra ifâza eylememekle halka hud’a eder olur. Kezâlik yağmursuz şimşeğe بَرْقٌ خُلَّبٌ ve اَلْبَرْقُ الْخُلَّبُve بَرْقُ الْخُلَّبِ ıtlâk olunur. Bu münâsebetle va’d edip halkı tama’ ve ümniyyeye düşürdükten sonra vefâ ve incâz eylemeyen yâdigâr hakkında kezâlik اَلْبَرْقُ الْخُلَّبُ ve izâfetle بَرْقُ الْخُلَّبِ ve بَرْقُ خُلَّبٍ derler; yukâlu: هُوَ الْبَرْقُ الْخُلَّبُ وَبَرْقُ الْخُلَّبِ وَبَرْقُ خُلَّبٍ أَيْ مُطْمِعٌ مُخْلِفٌ Muhaddisînden hasan b. kahtaba el-hullebî ona mensûbdur.