اَلْخَاسِرُ [el-hâsir] ve اَلْخَسِيرُ [el-hasîr] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْخَيْسَرَى [el-hayserâ] (elif-i maksûre ile) Dâll ve güm-râh olan adama denir; yukâlu: رَجُلٌ خَاسِرٌ وَخَسِيرٌ وَخَيْسَرَى أَيْ ضَالٌّ Ve خَاسِرٌ [hâsir] Ticârette zarar ve ziyâna uğramış kimseye denir, ism-i fâ’il-i nesebîdir; yukâlu: تَاجِرٌ خَاسِرٌ إِذَا صَارَ قَدْ وُضِعَ فِي تِجَارَتِهِ Ve gâh olur ki ef’âl ve ahvâle vasf ve isnâd olunur ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ﴾ أَيْ غَيْرُ نَافِعَةٍ Ve خَاسِرٌ [hâsir] Şu’arâdan Selem b. 'Amr’ın lakabıdır, pederinden mevrûs Mushaf-ı şerîfini fürûht ve akçesine Ebû Nuvâs dîvânı iştirâ eylediği, 'alâ-kavlin yedine emvâl-i kesîre girmişken tebzîr ve itlâf eylemesi bâ’is-i telkîbdir.