اَلْخَشَابُ [el-haşâb] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Şol yere denir ki azca yağmurdan toprağı akıp gider ola.

اَلْحَصَبُ [el-hasab] (fethateynle) ve اَلْحَصْبَةُ [el-hasbet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Taşlara denir, حِجَارَةٌ [hicâret] ma’nâsına. Müfredi حَصَبَةٌ [hasabet]tir قَصَبَةٌ [kasabet] vezninde şüzûz üzere. Ve حَصَبٌ [hasab] Oduna denir, حَطَبٌ [hatab] ma’nâsına. Ve âteş tutuşup yanmak için âteşe ilkâ olunan nesneye denir ki tuturuk ta’bîr olunur, odun olsun sâ’ir nesne olsun; 'alâ-kavlin حَطَبٌ [hatab], حَصَبٌ [hasab] olmaz, illâ kendisiyle âteş tutuşup yanmadıkça. Ve حَصَبٌ [hasab] Kirişin yaydan dönmesine denir.

اَلْخَشِيبُ [el-haşîb] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bîzadan yeni çekilmiş kılıca denir yâhûd pâslanmış kılıca denir, niteki zikr olundu, سَيْفٌ طَبِيعٌ [seyf tabî’] ma’nâsına. Ve خَشِيبٌ [haşîb] Cilâ verilmiş kılıca denir. Ve redî’ ve kemter nesneye denir. Ve üğürtlenmiş muntakâ nesneye denir. Ve ağaçtan yeni yonulmuş yaya ve oka denir ki henüz hoşça perdâht olmaya. 'İbârede وَالأَقْدَاحِ [ve’l-akdâh] kelimesi قِدْحٌ [kidh]ın cem’idir kâf’ın kesriyledir. Ve خَشِيبٌ [haşîb] Şol kimseye denir ki uzun ve taslak ve nâ-zîbâ olarak gövdesinin sinirleri ve kemikleri oklava gibi iri ve zâhir ve bünyesi sulb ve şedîd ola. Ve خَشِيبٌ [haşîb] lafzının cem’i خُشُبٌ [huşub] gelir, كُتُبٌ [kutub] gibi ve خَشَائِبُ [haşâ’ib] gelir, كَتَائِبُ [ketâ’ib] gibi.

vn. 1. A pelting with pebbles or gravel. 2. A strewing with gravel.

vn. A breaking out with the measles, rubeola.

اَلْحَصْبُ [el-hasb] (hâ’nın fethi ve sâd’ın sükûnuyla) Taş atmak; tekûlu: حَصَبْتُ الرَّجُلَ أَحْصِبُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا رَمَيْتَهُ بِالْحَصْبَاءِ