اَلْحَذِرُ [el-hazir] (hâ’nın fethi ve zâl’ın kesriyle) İhtirâz edici kimse, mütenebbih ma’nâsına.

اَلْحَذَارَى [el-hazârâ] (hâ’nın fethi ve elifin kasrıyla) Kezâlik cem’i. Ve حَذَارَى [hazârâ] حِذْرِيَةٌ [hizriyet]in dahi cem’i gelir. Ve حِذْرِيَةٌ [hizriyet] tefsîri 'an-karîb gelir inşâ’allâhu ta’âlâ. Ve حَذِرٌ [hazir] Ba’zı eş’ârda müte’addî isti’mâl olundukta Sîbeveyhi bu cümle nevâdirdendir demiştir, zîrâ şol na’t ki فَعِلٌ [fa’il] vezni üzere ola o mef’ûle ta’diye etmez.

اَلْهِزْرُ [el-hizr] (hâ’nın kesriyle) Her mâddede magbûn olan ahmak ve bî-magz adama denir. Ve tünd ve şedîd kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ هِزْرٌ أَيْ مَغْبُونٌ أَحْمَقُ وَكَذَا شَدِيدٌ

اَلْحِذْرُ [el-hizr] (hâ’nın kesri ve zâl’ın sükûnuyla) ve اَلْحَذَرُ [el-hazer] (fethateynle) Sakınmak, تَحَذُّرٌ [tehazzur] ma’nâsına; yukâlu: حَذِرْتُ الشَّيْءَ أَحْذَرُهُ حَذَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

s. (pl. احذار) Care, caution, vigilance.

اَلْحَاذُورَةُ [el-hâzûret] ve اَلْحِذْرِيَانُ [el-hizriyân] (hâ’nın ve râ’nın kesriyle) ve اَلْحَذِرُ [el-hazir] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) ve اَلْحَذُرُ [el-hazur] (نَدُسٌ [nedus] vezninde) Her nesneden sakınıp ihtirâz eder olan müteyakkız ve endîşe-nâk adama denir ki aslâ çürük tahtaya basmaz olur. حَذِرٌ [hazir] kelimesinin cem’i حَذِرُونَ [hazirûn] gelir ve حَذَارَى [hazârâ] gelir hâ’nın fethi ve elifin kasrıyla, وَجِعٌ [veci’] ve وَجَاعَى [vecâ’â] gibi; yukâlu: رَجُلٌ حَاذُورَةٌ وَحِذْرِيَانٌ وَحَذِرٌ وَحَذُرٌ أَيْ مُتَيَقِّظٌ شَدِيدُ الْحَذَرِ

اَلْهَاذِرُ [el-hâzir] Pek ıssı güne denir; yukâlu: يَوْمٌ هَاذِرٌ أَيْ شَدِيدُ الْحَرِّ

iz. ar. Sakınmak, ihtirâz: hîlekâr adamla ortaklık etmekten hazer etmeli.

اَلْخَزْرُ [el-hazr] (hâ’nın fethi ve zâ’nın sükûnuyla) Göz ucuyla bakmak ma’nâsınadır ki hod-bîn ve 'adû bakışıdır; yukâlu: خَزَرَ الرَّجُلُ خَزْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا نَظَرَ بِلَحْظِ الْعَيْنِ Ve bir kimse yâ bir nesne dâhiyelenmek ma’nâsınadır; yukâlu: خَزَرَ إِذَا تَدَاهَى Ve kaçmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَزَرَ الرَّجُلُ إِذَا هَرَبَ

vn. A using care and being on one’s guard against.