حَدَبٌ [hadeb] Meyl etmek ma’nâsına da gelir, 'alâ-mâ se-yecî’u.

اَلْحَدِبُ [el-hadib] (hâ’nın fethi ve dâl’ın kesriyle) Büğrü olan kimse.

اَلْهُدْبُ [el-hudb] (hâ’nın zammı ve dâl’ın sükûnuyla ve zammeteynle) Gözün kirpiğine denir, Fârisîde müjgân derler; yukâlu: هُوَ طَوِيلُ الْهُدْبِ وَالْهُدُبِ أَيْ شَعْرِ أَشَفَارِ الْعَيْنَيْنِ Ve sevb ve mak’ad makûlesinin kenârlarında olan saçağa ve püsküle denir. Müfredi hâ ile هُدْبَةٌ [hudbet]tir. Mü’ellif هُدْبٌ [hudb]i خَمْلٌ [haml] ile ve خَمْلٌ [haml]i هُدْبٌ [hudb] ile tefsîr eylemiştir, lâkin usûl-i sâ’irede saçak ile ve püskül ile müfesserdir; yukâlu: طَالَ هُدْبُ الثَّوْبِ أَيْ خَمْلُهُ

اَلْحَدَبُ [el-hadeb] (bi’l-fethateyn) Mürtefi’ olan yer; cem’i اَلْحِدَابُ [el-hidâb] gelir, kesr-i hâ’ ile; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿مِنْ كُلِّ حَدَبٍ يَنْسِلُونَ﴾ (الأنبياء 96) Ve يَنْسِلُونَ [yensilûne] يُسْرِعُونَ [yusri’ûne] ma’nâsınadır.

vn. A repelling evil or injury from a protected person or thing.

اَلْخَاضِبُ [el-hâdib] Şol erkek devekuşuna denir ki dişiye pek kızmış olmakla baldırları kıpkızıl ola; 'alâ-kavlin bahâr mevsiminde ot otlamakla kuru incikleri kızarmış yâhûd yeşillenmiş yâhûd sararmış ola. Ve bu hâlet dişisine 'ârız olmaz. 'Alâ-re’yin خَاضِبٌ [hâdib]-i mersûmun me’hazı olan خَضْبٌ [hadb] şol kızıllığa denir ki erkek devekuşunun dizleri mafsallarına 'ârız olur, hurmânın koruğu zuhûr eylediği vaktte olur ve koruk kemâlini bulduğu hengâmda o kızıllık zâ’il olur. Şârih der ki bu keyfiyyet onda garîziyyedir.

iz. ar. ve: ( hadebe حدبه: is. ar. tş. nba. Kambur, yumru.

(a. i.) : kanbur olma, kanburluk, yumrulu olma. (bkz. : hamîde).

اَلْخَدَبُ [el-hadeb] (fethateynle) Hoyratlık ve şaşkınlık, هَوَجٌ [hevec] ma’nâsınadır. Ve uzunluk, طُولٌ [tûl] ma’nâsınadır.

s. 1. A hump m the back with an in-falling of the chest. 2. (pl. حداب) A high and rugged spot; a mound, ridge or protuberance of land. 3. A surge, a swell. 4. A tumor or swelling from a blow.