اَلْخَاضِبُ [el-hâdib] Şol erkek devekuşuna denir ki dişiye pek kızmış olmakla baldırları kıpkızıl ola; 'alâ-kavlin bahâr mevsiminde ot otlamakla kuru incikleri kızarmış yâhûd yeşillenmiş yâhûd sararmış ola. Ve bu hâlet dişisine 'ârız olmaz. 'Alâ-re’yin خَاضِبٌ [hâdib]-i mersûmun me’hazı olan خَضْبٌ [hadb] şol kızıllığa denir ki erkek devekuşunun dizleri mafsallarına 'ârız olur, hurmânın koruğu zuhûr eylediği vaktte olur ve koruk kemâlini bulduğu hengâmda o kızıllık zâ’il olur. Şârih der ki bu keyfiyyet onda garîziyyedir.

اَلْهُدْبُ [el-hudb] (hâ’nın zammı ve dâl’ın sükûnuyla ve zammeteynle) Gözün kirpiğine denir, Fârisîde müjgân derler; yukâlu: هُوَ طَوِيلُ الْهُدْبِ وَالْهُدُبِ أَيْ شَعْرِ أَشَفَارِ الْعَيْنَيْنِ Ve sevb ve mak’ad makûlesinin kenârlarında olan saçağa ve püsküle denir. Müfredi hâ ile هُدْبَةٌ [hudbet]tir. Mü’ellif هُدْبٌ [hudb]i خَمْلٌ [haml] ile ve خَمْلٌ [haml]i هُدْبٌ [hudb] ile tefsîr eylemiştir, lâkin usûl-i sâ’irede saçak ile ve püskül ile müfesserdir; yukâlu: طَالَ هُدْبُ الثَّوْبِ أَيْ خَمْلُهُ

Kabartmak, kemer yapmak, eğmek, bükmek, kamburlaştırmak, dışa bükük ve çıkıntılı yapmak.

اَلْخَدَبُ [el-hadeb] (fethateynle) Hoyratlık ve şaşkınlık, هَوَجٌ [hevec] ma’nâsınadır. Ve uzunluk, طُولٌ [tûl] ma’nâsınadır.

Kambur.

Kubbe gibi olmak, kambur olmak, (عَلى, ب) sevecen davranmak, (عَلى, ب) gözetmek.

Sevgi. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; şefkat, gözetim, tepe, kamburun çıkması, himaye, muhabbet, yerdeki yüksek engebe.

(a. i.) : kanbur olma, kanburluk, yumrulu olma. (bkz. : hamîde).

Kambur. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; konveks, [dışa doğru] bükülmüş, sevecen, eğik, şefkatli, dışbükey.

iz. ar. ve: ( hadebe حدبه: is. ar. tş. nba. Kambur, yumru.