Silerek çıkarmak, kazıyarak çıkarmak.

اَلْخَطُّ [el-hatt] (hâ’nın fethi ve tâ’nın teşdîdiyle) Çizgiye denir; yukâlu: فِيهِ خَطٌّ أَيْ طَرِيقَةٌ مُسْتَقِيمَةٌ مُسْتَطِيلَةٌ Ve düz yerde olan belli belirsizce hafîf yola ıtlâk olunur ki çığır ve cılkı ta’bîr olunur; yukâlu: لَزِمَ الْخَطَّ أَيِ الطَّرِيقَ الْخَفِيفَ فِي السَّهْلِ Cem’i خُطُوطٌ [hutût] ve أَخْطَاطٌ [ahtât] gelir. Şârihin beyânı üzere harf-i terdîd ile olan nüshalar galattır. Ve خَطٌّ [hatt] Masdar olur, yazı yazmak ma’nâsına; yukâlu: خَطَّ بِالْقَلَمِ وَغَيْرِهِ خَطًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا كَتَبَ Ve bir gûne cimâ’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَطَّ جَارِيَتَهُ إِذَا جَامَعَهَا ضَرْبًا مِنَ الْجِمَاعِ Ve yemeği azca yemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَطَّ الطَّعَامَ إِذَا أَكَلَهُ قَلِيلاً Ve خَطٌّ [hatt] Mutlakan yola ıtlâk olunur; tekûlu: إِلْزَمِ الْخَطَّ أَيِ الطَّرِيقَ Ve Bahreyn eyâletinin hâssaten deniz yalısına, ‘alâ-kavlin her deniz yalısına denir, سِيفُ الْبَحْرِ [sîfu’l-bahr] ma’nâsına. Ve Yemâme’de bir mevzi’ adıdır. Ve Bahreyn denizinde bir liman adıdır; hâ’nın kesriyle de câ’izdir, rimâh-ı hattiyye dedikleri mızraklar mevzi’-i mezkûra mensûbdur, sâ’ir mahallerden gelip orada bey’ olunmakla oraya nisbet olunur, yoksa menbiti değildir. Ve خَطٌّ [hatt] Bir kimse bir yere sınır ve ‘alâmet vaz’ edip binâ yapmak makûlesi husûs zımnında kendi nefsi için ihtiyâz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: خَطَّ الْخِطَّةَ لِنَفْسِهِ إِذَا اتَّخَذَهَا لِنَفْسِهِ وَأَعْلَمَ عَلَيْهَا Ve mutlakan bir ‘alâmet vaz’ıyla bir nesneyi âherden men’ eylemek ma’nâsına müsta’meldir; tekûlu: خَطَطْتُ عَلَيْهِ إِذَا حَظَرْتَهُ Ve bir kimsenin yüzünde çizgiler peydâ olmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَطَّ وَجْهُهُ إِذَا صَارَ فِيهِ خُطُوطٌ Ve tâze oğlan müzellef olmak ma’nâsına müsta’meldir ki hatt-âverde ta’bîr olunur; yukâlu: خَطَّ الْغُلاَمُ إِذَا نَبَتَ عِذَارُهُ

حَتِّ [hatti] (hâ’nın fethi ve tâ-yı müşeddedenin kesriyle) Kuş ürkütmeğe mahsûs asvâttandır, kiş gibi.

vn. 1. A removing, a scraping, a peeling, a throwing down, a laying on. 2. A falling.

اَلْحَتُّ [el-hatt] (hâ’nın fethiyle) Ağaçtan yaprağı ve bezden menîyi kazımak ve bunlara benzer ne ki var ise. Ve ta’cîlen vurmağa dahi derler; yukâlu: حَتَّهُ مِائَةَ سَوْطٍ أَيْ عَجَّلَهَا لَهُ Ve حَتٌّ [hatt] Tîz ve çâbük olan ata dahi derler; yukâlu: فَرَسٌ حَتٌّ أَيْ سَرِيعٌ ذَرِيعٌ Ve الْأَحْتَاتُ [el-ahtât] (hemzenin fethiyle) حَتٌّ [hatt]ın cem’i gelir.