(a. i.) : 1) kanat, kuş kanadı. 2) kol, pazı. 3) ask. yan; kol.

(a. i.) : günâh.

iz. ar. cm. اجنحه ecniha. 1. Kuş kanadı, per, bâl. 2. Kol, pazı. 3. Ordu kolu; sağ cenâh, sol cenâh. ≡ t. جناحين cenâhayn = iki kol: ذو الجناحين zü’l-cenâhayn = iki kollu yani zâhir ve bâtını veya dünya ve âhireti mamûr olan. [iki kanatlı manasıyla da Müte gazâsında mübârek kolları kesilip şehit olduktan sonra cennette uçtuğu Cenâb-ı Nebevî’den tebşîr buyurulan ammi-zâde-i Risâlet-penâhî Hazret-i Cafer-i Tayyar’a lakap olmuştur.]

اَلْجَنَاحُ [el-cenâh] (cîm’in fethiyle) Kuşun kanadına denir. Ve insânın ellerine ıtlâk olunur. Cem’i أَجْنِحَةٌ [ecnihat] gelir ve أَجْنُحٌ [ecnuh] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde. Kezâlik insânın bâzûlarına ve koltuklarına ıtlâk olunur. Ve bir nesnenin bir cânibine ıtlâk olunur. Meselâ derenin iki cânibine جَنَاحَيِ الْوَادِي ıtlâk olunur. Ve bir şey’in nefs ve hakîkatine ıtlâk olunur; yukâlu: جَنَاحُ الشَّيْءِ أَيْ نَفْسُهُ Ve kanat şeklinde enli ve yassı dizilmiş inci dizisine denir ki âvîze ederler, 'alâ-kavlin mutlakan nizâm-ı vâhid üzere dizilmiş diziye denir. Ve kenef ve himâye ve penâh ma’nâsına isti’mâl olunur; yukâlu: فُلاَنٌ فِي جَنَاحِ فُلاَنٍ أَيْ فِي ذُرَاهُ وَكَنَفِهِ وَحِمَايَتِهِ Ve bir şey’in semt ve nâhiyesine ıtlâk olunur. Ve bir nesnenin bir tâ’ifesine ve bir bölüğüne ıtlâk olunur. Ve bunda cîm’in zammıyla da câ’izdir. Ve pencereye ıtlâk olunur; yukâlu: أَشْرَعَ فُلاَنٌ جَنَاحًا إِلَى الطَّرِيقِ أي رَوْشَنًا وَمَنْظَرًا Ve جَنَاحٌ [Cenâh] havferân b. Şerîk nâm kimsenin feresi ismidir. Kezâlik Benû Suleym cemâ’atinde bir feres ve Muhammed b. Mesleme el-Ensârî ve 'Ukbe b. Ebî Mu’ayt’ın feresleri adıdır. Ve bir recül ismidir. Ve جَنَاحٌ [cenâh] Siyâh-çehre 'avrete ıtlâk olunur. Ve 'Arablar, جَنَاحٌ [cenâh] kelimesini ba’zen kinâye ve isti’âre vechiyle isti’mâl ederler. Meselâ “Vatanlarından müfârakat edip gittiler” diyecek yerde رَكِبُوا جَنَاحَيِ الطَّائِرِ derler, فَارَقُوا أَوْطَانَهُمْ ma’nâsına. Ve bir kimse bir husûsta be-gâyet cidd ve sa’y ve ikdâm eylese رَكِبَ جَنَاحَيِ النَّعَامَةِ derler ve “Sefer irâdesindeyiz” diyecek yerde نَحْنُ عَلَى جَنَاحِ السَّفَرِ derler.

اَلْجَنَّاحُ [el-Cennâh] (كَتَّانٌ [kettân] vezninde) Bir sarây-ı 'azîm adıdır ki Ebû Mehdiyye nâm kimse Basra’da binâ eylemişti.

اَلْجُنَاحُ [el-cunâh] (cîm’in zammıyla) Günâh ve ism ma’nâsınadır. Tarîk-i haktan bâ’is-i meyl olduğu için; yukâlu: لاَ جُنَاحَ عَلَيْهِ أَيْ لاَ إِثْمَ Şârih der ki ba’zılar جُنَاحٌ [cunâh] günâh lafzından mu’arrebdir, dedi, lâkin mercûhtur.

(from P. كناه) s. Sin; a crime, a fault.

اَلْجَنَاحُ [el-cenâh] (cîm’in fethiyle) Kuş kanadı.

اَلْجُنَاحُ [el-cunâh] (cîm’in zammıyla) Günâh, إِثْمٌ [ism] ma’nâsına.