sıf. 1. Bozuk, kokmuş, çalkanmış, ikdîn. (yumurta). 2. Vurgun, çürük: cılk erik. 3. Çok işler, çok sulanmış ve eriklenmiş: cılk yara. mc. boş, beyhûde, gayr-i müsmir, faydasız: o iş cılk çıktı.

اَلْجَلْقُ [el-celk] (حَلْقٌ [halk] vezninde) Baş tırâş eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَقَ رَأْسَهُ جَلْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا حَلَقَهُ Ve nisvân 'avret yerini yâhûd sırıtıp gülmekle ön dişlerini açmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَقَتِ الْمَرْأَةُ عَنْ مَتَاعِهَا وَثَنَايَاهَا إِذَا كَشَفَتْ Ve mancınîk ile taş atmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَقَهُمْ إِذَا رَمَاهُمْ بِالْمَنْجِنِيقِ Ve جَلْقٌ [celk] Sulh ma’nâsına isti’mâl olunur; lâkin müvellededir, zâhiren keşf ma’nâsından me’hûzdur.

s. Masturbation.

a. 1. Rotten, addled. 2. Inflamed, festered.

جِلِّقٌ [Cillik] (cîm’in kesri ve lâm’ın kesri ve teşdîdiyle) Bir mevzi’in ismidir, Şâm-ı şerîfte.