Kel olmak, kelleşmek.

اَلْجَلَحُ [el-celah] (fethateynle) Başın iki cânibinde kıl eseri olmamak vech üzere kel olmak ma’nâsınadır ki gerek hılkî ve gerek 'arazî olsun; yukâlu: جَلِحَ الرَّجُلُ جَلَحًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا صَارَ مُنْحَسِرَ الشَّعْرِ مِنْ جَانِبَيْ رَأْسِهِ O recüle أَجْلَحُ [eclah] denir. Zemahşerî, başının önünde kıl olmayan ile ve Münîrî, başının önünün iki tarafında kıl olmayanla tefsîr eylemiştir.

اَلْجَلْهُ [el-celh] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Hurde çakıl taşlarını yerinden bertaraf eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَهَ الْحَصَى عَنِ الْمَكَانِ جَلْهًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا نَحَّاهُ Ve bir adamı bir emr-i şedîdden redd ve men’ eylemek ma’nâsınadır, yukâlu: جَلَهَ فُلَانًا إِذَا رَدَّهُ عَنْ أَمْرٍ شَدِيدٍ Ve bir nesneyi keşf ve ibrâz eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَهَ الشَّيْءَ إِذَا كَشَفَهُ Ve cebheden mendili çözmeyip hemân dolamıyla kaldırmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَلَهَ الْعِمَامَةَ إِذَا رَفَعَهَا مَعَ طَيِّهَا عَنْ جَبِينِهِ

اَلْجُلَّحُ [el-cullah] (cîm’in zammıyla سُكَّرٌ [sukker] vezninde) Boynuzsuz sığıra ıtlâk olunur; yukâlu: بَقَرٌ جُلَّحٌ أَيْ بِلاَ قُرُونٍ Ve gerçi mü’ellif vezn-i mezkûr ile takyîd eylemiştir, lâkin ümmehât-ı sâ’irede cîm’in zammı ve lâm’ın sükûnuyla mazbûttur ki أَجْلَحُ [eclah] ve جَلْحَاءُ [celhâ’] kelimelerinden cem’dir; yukâlu: ضَأْنٌ أَجْلَحُ وَبَقَرَةٌ جَلْحَاءُ وَبَقَرٌ جُلَّحٌ

s. Baldness on the two sides of the forehead.

اَلْجَلَحُ [el-celah] (fethateynle) Başta bir hâlettir ki o نَزَعٌ [neza’]dan ziyâdedir ki نَزَعٌ [neza’] baş kılı başın iki cânibinde açık bitmektir ve bunun o mertebesi نَزَعٌ [neza’] ondan sonra جَلَحٌ [celah] ondan sonra صَلَعٌ [sala’]dır; yukâlu: جَلِحَ الرَّجُلُ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلْجَلْحُ [el-celh] (cîm’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Davar ağacın budakların otlayıp kabın soymağa derler.

اَلْجُلْحُ [el-culh] (cîm’in zammıyla) Şol sığırdır ki boynuzu olmaya.