اَلْجُفُّ [el-cuff] (cîm’in zammı ve fâ’nın teşdîdiyle) Kezâlik cemâ’at ma’nâsına da gelir. Ve جُفٌّ [cuff] Hurmânın evvel zâhir olan meyvesinin kabına dahi derler. Ve جُفٌّ [cuff] Şol eski kırbaya da derler ki ortasından kesip kova gibi ederler. Ve gâh olur جُفٌّ [cuff] hurmâ kökünden ettikleri kovaya dahi derler.

(جَ فَّ) [ ع. ] (ص.) خشک، بی آب، پژمرده.

اَلْجُفُّ [el-cuff] (cîm’in zammıyla) Hurmâ çiçeğinin kapçığına, 'alâ-kavlin tomurcuğu bürüyen ince zarına denir. Ve deriden düzülmüş kaba denir ki ağzı bağlanmaz ola. Ve جُفٌّ [Cuff] Emîr-i Mısr olan İhşîd Muhammed b. toguç nâm kimsenin ceddi ismidir. Ve şol eski kırbaya denir ki ortasından kesilip kova tarzında olmuş ola. Ve hurmâ kökünden oyulmuş kavataya denir. Ve pîr-i fânîye denir. Ve musallî ile kıble beyninde hâ’il olan sedde denir, mihrâb duvarı gibi. Ve mutlakan içi boş kavuk nesneye denir, oyulmuş cevz ve bâdincân gibi. Ve devâbb ve mevâşîyi görüp gözetip tîmâr ve ıslâhına hüsn-i ihtimâm eden adama denir; yukâlu: هُوَ جُفُّ مَالٍ أَيْ مُصْلِحُهُ

s. 1. See above. 2. Any thing old, worn out, and next to unserviceable. 3. Any thing hollow or rotten inside.

vn. A collecting into one group or mass.

اَلْجَفُّ [el-ceff] ve اَلْجَفَّةُ [el-ceffet] (cîm’lerin fethi ve zammı ve fâ’ların teşdîdiyle) Cemâ’at-i insânîye, 'alâ-kavlin 'aded-i kesîre denir; yukâlu: جَاءَ جَفٌّ مِنَ النَّاسِ وَجَفَّةٌ أَيْ جَمَاعَةٌ مِنْهُمْ أَوْ عَدَدٌ كَثِيرٌ Ve جَفَّةٌ [ceffet] Hep ve cümle ma’nâsınadır; yukâlu: جَاؤُوا جَفَّةً وَاحِدَةً أَيْ جُمْلَةً وَجَمِيعًا Ve جَفَّةٌ [ceffet] Alayın ve 'askerin cünbüş ve hareketlerinden sâdır olan gürültüye denir; tekûlu: سَمِعْتُ جَفَّةَ الْمَوْكِبِ أَيْ هَزِيزَهُ Ve جَفٌّ [ceff] Bir nesneyi toplayıp götürmek ma’nâsınadır; yukâlu: جَفَّ الْقَوْمُ أَمْوَالَهُمْ جَفًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا جَمَعُوهَا وَذَهَبُوا بِهَا

Taze hurma zarı, kafur.

(a. i.) : 1) dimağa işlemiş olan baş yarığı. 2) s. kof, içi boş.

Kurumak.

s. A company, a multitude, an assembly.