a. (fem. جحدە) 1. Worthless (man) through poverty or avarice. 2. Unfruitful, sterile.

vn. A denying, negativing.

اَلْجَحْدُ [el-cahd] (cîm’in fethi ve hâ-yı mühmelenin sükûnuyla) ve اَلْجُحُودُ [el-cuhûd] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) Bir nesneyi bilir iken inkâr eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: جَحَدَهُ حَقَّهُ وَبِحَقِّهِ جَحْدًا وَجُحُودًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَنْكَرَهُ مَعَ عِلْمِهِ Yehûd tâ’ifesine جُحُودٌ [Cuhûd] ıtlâkı nübüvvet-i risâlet-penâhı bilerek inkâr ettiklerine mebnîdir. Ve جَحْدٌ [cahd] 'an-ilmin ve إِنْكَارٌ [inkâr] 'an-cehlin olur. Ve جَحْدٌ [cahd] ve جُحُودٌ [cuhûd] Bir kimseyi bahîl bulmak ma’nâsınadır; yukâlu: جَحَدَ فُلاَنًا إِذَا صَادَفَهُ بَخِيلاً Ve جَحْدٌ [cahd] Kıllet-i hayr ma’nâsınadır ki murâd fakr ve zîk-ı ma’âştır.

s. 1. A decisive denial; especially, when deliberately false. 2. Utter worthlessness or uselessness, either from poverty or avarice.

اَلْجَهِيضُ [el-cehîd] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) ve اَلْجَهِضُ [el-cehid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Nâ-tamâm düşmüş olan çocuğa ve yavruya denir, 'alâ-kavlin hilkati tamâm olup bedenine cân gelmiş düşüğe denir ki yaşamaya; yukâlu: جَاءَتْ بِالْجَهِيضِ وَالْجَهِضِ أَيْ بِالْوَلَدِ السَّقْطِ أَوْ مَا تَمَّ خَلْقُهُ وَنُفِخَ فِيهِ رُوحُهُ مِنْ غَيْرِ أَنْ يَعِيشَ

iz. ar. İnkâr, bir şeyi bilmediğini beyân ve dava ediş.

İnkar, küfür, ret. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; tekzib, yalanlama, umursamama.

(a. i.) : bile bile inkâr etme.

ب inkar etmek. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; tanımamak, kabullenmemek, kabul etmemek, yalanlamak, tekzip etmek, reddetmek.

اَلْجُحْدُ [el-cuhd] (cîm’in zammıyla) Bu dahi fakr ve kıllet-i hayr ma’nâsınadır.