اَلصُّبْرَةُ [es-subret] (sâd’ın zammıyla) Ölçüsüz ve tartısız gılâl yığınına denir; lisânımızda ondan götürü ile ta’bîr olunur; yukâlu: أَخَذَ صُبْرَةً مِنَ الطَّعَامِ وَهِيَ مَا جُمِعَ مِنْهُ بِلاَ كَيْلٍ وَوَزْنٍ Ve temizlenmiş ve kalburlanmış galle harmanına denir ki cec ta’bîr olunur. Ve iri iri taş yığınına denir. Cem’i صِبَارٌ [sibâr] gelir.

اَلثَّبْرَةُ [es-sebret] (sâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Düz yer; yukâlu: بَلَغَتِ النَّخْلَةُ إِلَى ثَبْرَةٍ مِنَ الْأَرْضِ Ya’nî düz yere vâki’ olsa. Ve ثَبْرَةٌ [sebret] Şol çukura derler ki yerde ola. Ve ثَبْرَةٌ [sebret] Kezâlik bir mevzi’in ismidir.